Penn IJsland Festival Sudavik augustus 2011

Oorspronkelijk hadden wij het voornemen om een keer naar Noorwegen te gaan maar daar ik nogal opzag tegen de autoreis van 2500 km heen en terug, heb ik mijn maat Jakob Norder gevraagd of hij IJsland niet zag zitten. Dan hoefden we alleen maar naar Schiphol te rijden en bovendien is het IJslandfestival een unieke mogelijkheid om met zijn twee�n naar zo�n fantastische bestemming te gaan. Jakob heeft er een maandje over moeten nadenken maar eind november was de kogel door de kerk. Daar het festival nog negen maanden weg was, ging ik ervan uit dat er nog wel genoeg plek zou zijn. Maar toen ik een week later Cordes Travel een mailtje stuurde, bleken er nog maar drie plaatsen vrij waarvan twee op dezelfde boot. We hebben toen gelijk geboekt. Een dag later stond op de site dat het Penn IJsland Festival volgeboekt was. Wat een mazzel�

In de weken daarna heb ik internet afgegraasd en alle festivalverslagen van 2009 en 2010 doorgespit. Eind 2010 had ik een aardig beeld van wat ons te wachten stond en wat we allemaal nodig hadden en mee moesten nemen. En dan begint het lange wachten, nog acht maanden. Maar op 5 maart hadden we eerst nog de IJslanddag te Werkendam, een prachtige gelegenheid om de juiste spulletjes te kopen, de laatste informatie te vergaren en we konden kennis maken met Harry Peeters en Peter Groen waarmee we het huisje en de boot zullen delen. We hadden via de mail al het nodige contact gehad. Het klikte meteen al en tijdens de IJslanddag werd dit gevoel volkomen bevestigd. Harry bleek een zeer ervaren Noorwegenganger en werd dan ook meteen met algemene stemmen tot kapitein gebombardeerd. Peter kreeg als fysiotherapeut van Harry opdracht om veel massageolie mee te nemen �voor als de spieren door het vele takelen verzuren�.  Harry leek bij de IJslanddag voor het geluk geboren want in de loterij won hij een prachtige zeemolen en een kortingsbon van 200 euro voor zijn volgende trip naar Noorwegen. En als hij tien lootjes meer had gekocht, had hij ook nog de hoofdprijs gewonnen.

Eind juli eindelijk vakantie. Eerst met vrouw en kinderen twee weken op vakantie. Als we net terug zijn wordt mijn vrouw opeens ziek: hoge hartslag, benauwdheid en compleet uitgeput. Darminfectie denkt de huisarts maar als twee dagen later de klachten nog niet minder zijn, moeten we naar het ziekenhuis. Daar blijkt mijn vrouw uitgebreide dubbele longembolie�n te hebben oftewel meerdere bloedproppen in beide longen. Gelukkig is dit goed te behandelen maar het herstel zal langdurig zijn. Mijn droom lijkt uiteen te spatten en ik bel Jakob om hem te vertellen dat hij erop moet rekenen dat ik niet meekan. Zes dagen voor het vertrek wordt mijn vrouw uit het ziekenhuis ontslagen.  En dan komt er de dag waarop we de knoop moeten doorhakken. Geloof me, het was geen prettige beslissing maar omdat mijn dochter van 15 dag en nacht thuis is en mijn schoonouders vlakbij wonen, mag ik toch gaan. Ik ga naar IJsland!

Dag 1 Het vertrek.
Natuurlijk veels te vroeg komen we op Schiphol aan. Al snel druppelen de andere vissers binnen. Ook maken we kennis met de VIP�s Peter van Nieuwkerk van Pure Fishing Nederland en Jeffrey Boot van De Sportvisser Den Haag. Zij zullen met Raffie en Linda gaan vissen maar zitten met ons in hetzelfde huisje. Om 14.00 uur vertrekken we naar Kleflavik, een vliegreis van ruim 2100 km. Na een bustransfer vliegen we vervolgens van Reykjavik naar Isafjordur en na nog een korte busreis komen we eindelijk bij ons huisje in Sudavik aan. Sudavik, een aan het Westfjord gelegen gehucht met 181 zielen. S�winters moet zelfs iedereen het dorp verlaten vanwege het lawinegevaar. De boodschappen zijn al bezorgd. Prima geregeld door Raffie en Linda. Uitgehongerd gaan we bij het restaurant Amma Habby een hamburger met patat eten. S�avonds laat heerst er een koortsachtige drukte in het huisje. Een ieder maakt zijn hengels en andere spulletjes klaar. Het is meteen al gezellig en pas om half een s�nachts kruipen we onder de wol.

Dag 2. Eindelijk vissen.
Om kwart voor vier ben ik alweer wakker. De adreline giert blijkbaar door mijn lichaam en het gesnurk van Jakob helpt ook niet echt. Ik blijf woelen en om half zes sta ik maar op. Er staat een stevige wind, kracht vijf. Dat wordt vandaag dus vissen in het fjord. Na een goed ontbijt melden we ons om acht uur in de haven. We halen de gehuurde drijfpakken op en Harry gaat naar de briefing voor de captains. Gisterenavond heeft hij al de bootverzekering geregeld. Even later gooien we de trossen los, eerst nog ijs halen voor de te vangen vis. Dan gaat het gruwelijk mis, door een misverstand bij het afmeren komt de Ugly Stick van Peter Groen klem te zitten en breekt af als een luciferhoutje. Wat een rotbegin, we balen er allemaal van. Gelukkig heeft Peter nog een andere hengel aan boord dus we kunnen wel uitvaren.

Kapitein Harry probeert diverse stekken. We vangen veel kleine gulletjes en koolvissen maar ook drie gullen van 70 tot 80 cm. Dan galmt er een oerkreet over de golven; zeewolf! Peter is de gelukkige. Wat een vis, maar liefst 86 hele centimeters.  En ik maar denken dat mijn schoonmoeder lelijk is. Deze vis is Peter gegund, zeker na het debacle met zijn boothengel. Het vangen van een zeewolf is trouwens mijn vurigste wens en staat daarom bovenaan mijn verlanglijstje. Maar net als zeeduivel is de vangst van een zeewolf om deze tijd van het jaar een gelukstreffer. Enigszins overmoedig besluiten we na een aantal uurtjes toch naar open zee te varen maar halverwege maken we rechtsomkeer vanwege de hoge golfslag. We varen naar de andere kant van het fjord en vangen volop. Geen kanjers maar prima om de week mee te beginnen. We vangen maar liefst zeven soorten vis: kabeljauw, koolvis, schelvis, wijting, roodbaars, zeewolf en zelf vang ik ook nog een stekelrog. S�avonds bij de weging blijkt dat zelfs op IJsland het niet altijd feest is, de grootste vis van de dag weegt (gekeeld) 6,7 kg.

Dag 3 Wederom wind.
Om half vijf ben ik alweer wakker. De wind is helaas nog steeds hetzelfde, wellicht zelfs iets harder. Wederom kunnen we niet het fjord uit. Ik besluit om maar alvast de tafel te gaan dekken. Peter van Nieuwkerk ontpopt zich als een omelettenkoning. In no time tovert deze keukenprins iedere ochtend voor een ieder gebakken eieren met of zonder ham en spek op tafel. Eenmaal op het water zetten we koers naar dezelfde stek als gisterenochtend. Vanaf de eerste ingooi is het feest. We vangen aan de lopende band gullen tussen de 60 en 85 cm. Heerlijke sport op de lichte hengel. Soms is de pilker nog maar net op de bodem of er klapt alweer eentje op. Mijn grootste gul is 84 cm lang. Zo groot heb ik ze in Nederland nog nooit gevangen. Na twee uur valt het helemaal stil, alsof er onder water een bel is gegaan, onvoorstelbaar maar waar. De rest van de dag vang ik bijna alleen koolvissen. Wel vang ik nog een wijting van 53 cm. Mijn eerste verbetering van een P.R. is hierdoor een feit. Peter Groen vangt als enige nog twee mooie gullen. Harry vangt ook nog twee enorme makrelen, de achtste vissoort die aan boord komt. S�avonds blijkt de grootste gul van de dag gekeeld ruim 9 kilo te wegen. Het lijkt erop dat we voor de echte grote vis naar buiten moeten alhoewel er vorig jaar in het fjord toch ook een kabeljauw van 20 kilo is gevangen. S�avonds is het zoals elke avond beregezellig. Een betere groep lijkt mij niet denkbaar. De Bacardi cola zal mij nooit meer zo goed smaken. Vooral onze vips Peter van Nieuwkerk en Jeffrey Boot ontwikkelen zich als echte gangmakers. Ik denk dat ik deze week meer heb gelachen dan in het hele jaar ervoor en ik heb best een prettig leven! Ook dat zal deze vakantie tot een unieke gebeurtenis maken.

Dag 4 Eindelijk naar open zee!
Dit keer wordt ik om 4.40 uur wakker. Ik loop naar het raam en kijk naar buiten. De vlag hangt helemaal slap! Ik ben meteen klaarwakker, eindelijk kunnen we naar buiten, naar de mythische stek 6. De plek waar kabeljauwen van 25 kilo en zwaarder worden gevangen. Na anderhalf uur varen proberen we het eerst op stek 5 maar dat levert weinig soeps op. We varen door als Harry opeens stopt. Op de display staat: �Caution check engine�. Het zal toch niet� Na telefonisch overleg opluchting al om. We kunnen en mogen gewoon doorvaren. Stek 6 is eigenlijk een enorm gebied op open zee. Binnen dit gebied zitten allerlei hotspots en de kunst is om deze te vinden. Ook op IJsland krijg je het niet cadeau. De eerste drift levert direct al diverse  mooie vissen op. Peter Groen zet ons �IJslandrecord� al snel op 87 cm en ik verbreek mijn tweede P.R. met een schelvis van 60 cm. Dan krijg ik er een vis op die direct door de slip gaat en bij de bodem blijft. Tijdens de dril krijg ik steeds zware bonken op de top van mijn bepaald niet kinderachtige 30 ponds hengel. Onbeschrijfelijk, wat een sport! Ik ga helemaal uit mijn dak als ik minuten later een kabeljauw van 98 cm aan boord til. Eindelijk mijn P.R. uit 1976(!) verbeterd. Dan belt Raffie, ze hebben al diverse grote kabeljauwen tot 15 kilo gevangen. We besluiten om naar hun toe te varen maar dan haakt Jakob een grote vis. Uitgeput zakt hij onderuit als er even later een kabeljauw van 105 cm wordt gegafd. Dolle vreugde alom, iedereen is blij voor de nestor van onze groep. Hij flikt dit toch maar even mooi op zijn 65^ste.

Het vinden van de boot van Raffie blijkt moeilijker dan we dachten. Alle boten lijken op elkaar. En als we ze eindelijk vinden, blijkt daar onder water de gevreesde bel geklonken te hebben, ze vangen geen grote vis meer. We varen na enige drifts terug naar de vorige stek. We balen van de verspeelde tijd, maar goed, achteraf is het altijd makkelijk praten. Op de oude stek is het meteen weer raak. Ik monteer een eigengemaakte takel en zet er een hele (dode) koolvis op. Even later felle tikken op de top. Niet aanslaan zegt Harry, eerst lijn geven en tot 20 tellen. 20 tellen later sla ik aan, wederom giert de slip het uit. Wat een dril, mijn rug en armen krijgen het zwaar te verduren maar uiteindelijk trek ik aan het langste eind. E�n van hartenwensen is vervuld, eindelijk een kabeljauw van (precies) een meter. Daarna komen ook de anderen los. Het wordt een compleet gekkenhuis. De zeventigers en tachtigers zijn niet meer te tellen. Zelf vang ik ook nog twee gullen van 93 cm. Jakob vangt nog een kabeljauw van 105 cm en twee stuks van 97 cm. Peter vangt er ook ��n van 105 cm en eentje van 91 cm. Harry blijft lang achter maar slaat dan keihard toe met een fantastische vis van 116 cm (15 kilo) en vangt daarna nog twee van respectievelijk 96 en 94 cm. Als het even stilvalt, ontdekt Peter dat de kabeljauw niet meer op de bodem maar daar 10 tot 20 meter boven zwemt, waarschijnlijk op jacht naar koolvis. De manier van vissen is zeer spectaculair. We gebruiken een Sandeel van Savage Gear met een loodkop van 150 gram. Deze draai je langzaam vanaf de bodem binnen. Bij een aanbeet houd je de molen stil en en geef je mee door de hengel te laten zakken. Aanslaan is vaak niet meer mogelijk. De kabeljauw trekt de hengel in een hoepel en vlucht gierend door de slip in ��n ruk naar de bodem. Dit is echt nergens mee te vergelijken. Kicken!! We stoppen pas om half acht s�avonds. Net voordat we vertrekken vangt Peter op de valreep nog een hele dikke kabeljauw van 102 cm. Eenmaal in de haven blijkt dat we het helemaal niet zo bijzonder hebben gedaan. Andere boten hebben nog veel beter gevangen. De grootste vis van de dag is een kabeljauw van 25 kg. Ook heeft de gelukkige vanger nog een zeeduivel van 14 kilo gevangen. Er is zelfs een heilbot gehaakt die na een uur (!) drillen is losgeschoten. Ze moesten er met de boot achteraan varen... Het is wel duidelijk dat stek 6 de Champions League is en de stekken in het fjord daarmee vergeleken amateurvoetbal. Helaas wordt er voor morgen weer wind voorspeld.

Ter vergelijking: vorig jaar kon er tijdens het festival vier van de zes dagen op stek 6 gevist worden. Maar deze dag neemt niemand ons meer af. S�avonds in het huisje praten we nog uren na. Bier en Bacardi cola vloeit rijkelijk. Nog drie visdagen te gaan. Wat zal deze week nog meer voor ons in petto hebben?

Dag 5 Heen en weer, heen en weer.
De voorspelling is dat het rond 12 uur begint te waaien dus we zetten meteen koers naar stek 6. Eenmaal buiten blijkt het toch tegen te vallen en we komen uiteindelijk onder de kant bij stek 5 terecht. Al na een kwartier bij de eerste drift staan Harry en ik met een diepgebogen hengel. Dit is weer het betere werk. Mijn kabeljauw komt als eerste aan boord, een hele dikke vis van 88 cm en 9 kilo. Harry heeft er echter nog een grotere aan. Met 98 cm is het voor hem een schitterende vis om de dag mee te beginnen. Maar helaas is dan de koek meteen op. We vangen alleen nog koolvissen en kleine gulletjes. De koolvis vormt soms een ware plaag. Je bent nog niet bij de bodem of er hangt alweer ��n op. De kabeljauw krijgt gewoon geen kans. Rond 12 uur varen we terug het fjord in. Maar het is alsof de duivel ermee speelt. Als we goed en wel een uurtje aan het vissen zijn, breekt de zon door en valt de wind helemaal weg. Terug naar stek 6! We varen meer dan we vissen en bovendien leveren de laatste twee uurtjes op stek 6 ons vandaag geen grote vis op. Eenmaal terug in de haven staan er twee mannen op de steiger met ieder een enorme zeeduivel van respectievelijk 22,5 en 17 kg. Wat een lelijke maar zeer imposante vissen zijn dat zeg. Zelfs met een klein exemplaar zou voor mij een droom uitkomen.

Dag 6 De man met de gouden pik.
Zoals iedere dag loop ik s�ochtends naar het raam om te kijken hoe de vlag erbij hangt. Tot mijn grote vreugde hangt deze helemaal stil. Pas als we de haven uitvaren, vertelt Jakob me glunderend dat Jeffrey s�nachts in de mast is geklommen en een pilker aan de vlag gehangen heeft. Ik wil het eerst niet geloven maar de vette glimlach op het gezicht van Harry neemt alle twijfel weg�We blijven vandaag in het fjord. Er wordt namelijk voor de middag storm voorspeld. We vangen heel veel koolvis en gullen van 70 tot 80 cm. Peter vangt vandaag de grootste kabeljauw. Met 87 cm toch een heel aardig exemplaar. Aan het eind van de dag besluit kapitein Harry om dieper te gaan liggen. We vissen op 80 tot 100 meter diep. We vangen een aantal mooie gullen en ik verspeel een beste vis die halverwege de dril losschiet.

Jakob haakt naar eigen zeggen een hele dikke vis. Zoals vaker duurt de dril bij Jakob lang. Ik geef het je ook maar te doen om in je 65^ste levensjaar vijf lange dagen achter elkaar deze visserij vol te houden. Het klagen over rug- en spierpijn wordt met de minuut erger. Maar dan zien we een grote brede witte vlek langzaam uit de diepte omhoog komen. Zeeduivel! Wauw, wat een monster, zeker 1 meter tien lang. Met moeite kan Harry de gegafde vis over de reling trekken. Als ik vooroverbuig om de vis te onthaken, komt de vis tot twee keer in een flits meer dan een halve meter met opengesperde bek omhoog om me gericht in het gezicht bijten. Vooral de eerste keer schrik ik me het apezuur. Gelukkig heb ik nog schone onderbroeken bij me. Ik had je nog zo gewaarschuwd, merkt Peter Groen droogjes op. S�avonds bij de weging blijkt Jakob zowaar de zwaarste vis van de dag gevangen te hebben. Zijn zeeduivel weegt maar liefst 18,2 kilo. Namens de sponsor Pure Fishing Nederland overhandigt Peter van Nieuwkerk Jakob zijn prijs. Een Penn Atlantis 5000 molen met een winkelwaarde van maar liefst 270 euro. Peter geniet er zichtbaar van dat hij juist huisgenoot Jakob deze prijs mag overhandigen. Nuchter als altijd vraagt Jakob me of hij met deze molen ook op snoekbaars kan vissen. Natuurlijk Jakob, je kan immers toch ook met een Ferrari boodschappen doen�.

Dag 7 De laatste visdag.
De wind lijkt mee te vallen en omdat het laatste dag is besluiten we naar open zee te gaan. De golven worden steeds groter maar het is niet onmogelijk. Eenmaal aangekomen op stek 6 blijkt vissen praktisch onmogelijk. Wind en stroming zorgen ervoor dat zelfs pilkers van 650 gram de bodem niet houden. Met tegenzin varen we weer het fjord in. Gegokt en verloren, zullen we maar zeggen. Voor de haven van Bolungarvik proberen we het op 80 meter. We maken twee driften met diverse kabeljauwen  tussen de 70 en 85 cm. Tot vier keer toe wordt een gehaakte koolvis bij het ophalen gegrepen. Een fenomeen dat we bijna elke dag wel meemaakten. Zo hebben we al diverse mooie kabeljauwen verspeeld en gevangen. Helaas haken we er nu maar eentje en die schiet ook nog tijdens de dril los. Als de stroming stilvalt, verdwijnen ook weer de betere vissen. We vangen alleen nog maar koolvis en kleine gulletjes. Pas aan het eind van de dag als de stroming weer aantrekt, bijten de grotere gullen weer. Uiteindelijk vang ik naast veel kleine vis nog zes kabeljauwen tussen de 78 en 85 cm. S�avonds hebben we bij Amma Habby de traditionele barbecue. Er zitten ook heel smakelijke balletjes tussen. Iets van gehakt denk ik. Pas na afloop vertelt Raffie met een grote smile dat dit walvisvlees is� Als afsluiting vindt dan nog de prijsuitreiking van het Festival plaats. Tot onze vreugde blijkt Jakob met zijn zeeduivel beslag te leggen op de derde plaats en dat levert hem een prachtige Penn Overseas Travel hengel op.

Dag 8 en 9 De terugreis.
S�ochtends is er nog gelegenheid om te vissen. Jakob en ik besluiten het in de haven te proberen. Binnen de kortste keren heeft Jakob drie mooie scharren te pakken. Ik vang niks. Zou het door de rode bezemuithouders komen die hij gebruikt? Ik verwissel mijn onderlijn en weet ook nog een aantal mooie scharren te vangen. Onze elfde vissoort. Wat een diversiteit. En dan zijn er door andere vissers o.a. ook nog grote schol, dikke haring, (kleine) heilbot en gevlekte zeewolf gevangen. Dan is het tijd om in te pakken en het huisje schoon te maken.

De terugreis is een spiegelbeeld van de heenreis. Wel hebben we nog de nodige lol bij de chinees in Reykjavik. Bij de incheckbalie in Klefavik wordt nog opeens moeilijk gedaan over de 20 kg visfilet die een ieder heeft meegekregen. Maar dankzij Raffie en een aantal stoere Brabanders die dreigen alle balies te blokkeren, is dit probleem ook snel opgelost. Thuisgekomen blijkt mijn doos 10 kg kabeljauwfilet en (tot mijn vreugde) 10 kg zeewolffilet te bevatten. Hier zullen we nog lang van smullen!

Ik kan terugkijken op een waanzinnige week. Helaas konden we maar ��n van de zes dagen op open zee vissen maar dat was wel gelijk de mooiste visdag van mijn leven. Hier wil zeker nog eens naar terug. En niet alleen om de visserij maar ook vanwege de vriendschap, de natuur en niet te vergeten de walvissen en het noorderlicht dat we gezien hebben. IJsland, tot de volgende keer!

Oh ja, bijna vergeten, Raffie en Linda, het was een feest dat zonder jullie humor, goede zorgen en raad en daad nooit zo'n succes was geworden. Ook namens mijn maatje Jakob Norder hartelijk dank !

Ronnie van Beem

Meer informatie over het Penn IJsland Festival  klik hier >>>