Onze visreis naar Noorwegen, Havferie, Bergen, Sotra, Glesvaer

havferie bergen sotra glesvaer vissen in west noorwegen

Gespecialiseerd in Sportvisreizen
www.cordestravel.nl

===========================================================

Havferie Bergen
Mei 2012

===========================================================

HAVFERIE 2012: �UITDAGINGEN OF ZEKERHEDEN ?�.

Indien je voor het tweede achtereenvolgende jaar kiest voor dezelfde vislocatie dan heeft dat een aantal redenen.

Allereerst de prima zorg en regelingen via Cordes Travel en dat betekent eenvoudig gezegd: instappen in de auto, in negen en een half uur rijden naar Hirtshals, daar de boot nemen naar Bergen om 18 uur later daar aan land te gaan en via een duidelijk geprinte route van Raffie in een klein uurtje de auto heuvelopwaarts te parkeren bij het schitterend gelegen huisje van Magne Sanden. Magne gaat zelf met regelmaat het water op en is dus een ideale raadgever v.w.b. de hotspots in en buiten het fjord. Feilloos weet hij deze op de zeekaart aan te wijzen en nog aan te vullen met niet gemarkeerde plekken.

Een snelle en veilige boot, de loods om alle spullen op te bergen en een grote, overdekte fileerplaats maken het plaatje compleet. Onze eigen ervaringen zorgen ervoor dat je mag rekenen op een viszekere week.

Langzamerhand heeft ook Penn bij ons intrede gedaan in de vorm van enkele Sargus molens en een Penn Overseas Pro 30lbs. Als je dan 12/100^ste tot 17/100^ste dyneema durft te gebruiken en de juiste pilkers in de kist hebt ben je verzekerd van prachtige vissport. Wat je dan nog niet zou weten of ter bevestiging, haal je maar uit �Raffies Visbijbel� die je ruim van te voren via een uitgebreide mail krijgt toegestuurd.

Dit alles en natuurlijk onze eigen ervaringen en kennis leidde ertoe dat �De Drie Limburgers� weer met zijn vieren voor Havferie kozen. Thei, Harold en Jack hebben drie jaar geleden Wim in hun gelederen opgenomen, maar de naam bleef gehandhaafd, want die is algemeen bekend. Wat goed is moet je niet veranderen.

Het Nederlands elftal blijft ook �Oranje� al spelen ze soms in het zwart !
Nu de keuze verklaard is gaan we eens kijken of de hooggespannen verwachtingen zijn uitgekomen.

Maandag 7 mei:

Met een enigszins verhoogde hartslag en vol verwachting zocht de boot rond 14.00 uur door de smalle doorgang de brede wateren van het fjord op. Vijf minuten later zeilden vier verschillende pilkertjes richting de steile wand, wetende dat daar de pollakken op ons lagen te wachten. En dat laatste deden ze, want het duurde even voordat de eerste pollak aan boord lag. Een pracht vis om te verschalken: pilkertje uptide inwerpen, laten zakken afwisselend snel en langzaam indraaien en wachten op de aanbeet die soms pas volgt vlak bij of onder de boot. De kleur van de pilker maakte niets uit: donker of licht, Dieter Eisele , Ultimate of zelf gemaakt, de diverse soorten vis hapten er tot ons en klaarblijkelijk ook hun genoegen er gretig naar. Koolvis, pollak en gul vulden onze kist. We voeren terug rond 20.00 uur met enkele pollakken van 60 cm., twee gullen van 70 en 66 cm, en een mooie koolvis, wat gefileerd 7,5 kg. opleverde. De bodem van de diepvries was bedekt. Hoeveel lagen zouden er nog bovenop komen ? Tientallen kleine koolvissen en gulletjes mochten weer het zoute water in met de boodschap: � Kom maar terug als je wat meer vet op de graat hebt �.

Na een stevige maaltijd, een lekker pilsje en wat snacks besloten we om, na bestuderen van getij en wind, om de wekker op 05.30 uur te zetten en tegen 07.00 uur uit te varen om optimaal te profiteren van de kentering van het tij.

Zou de onderwaterwereld van het fjord meewerken ?

Dinsdag 8 mei:

Om 05.30 uur rinkelden drie wekkers om het hardst, maar voor Jack was dat niet nodig want die stond al in de keuken de voorbereidingen te treffen voor spek met ei. Een heerlijk, dagelijks ritueel. Harold nam dat meestal over. Wim smeerde de boterhammen om mee te nemen en Thei was vrijgesteld omdat hij voor het avondeten verantwoordelijk was.

Om 07.00 uur zette de boot koers richting Tekslo, een eilandje op de grens van fjord en open zee. Het was half zonnig en een te verwaarlozen ZO-wind. Omdat deze zou aantrekken naar stevig bleven we hier driften. We zochten de onderwaterbergen op en pilkerden erop, -naast en -voor. Tussen de onvermijdelijke koolvissen kwamen ook mooie pollakken en gullen naar boven.

De vloedstroom, de voorspelde stevige wind en de striemende regen deden ons besluiten de andere zijde van het fjord op te zoeken, Glesvaer. Thei ving daar een leng, maar de hoge golven dreven ons figuurlijk terug naar de steile wand van het fjord. Maar behalve enkele koolvisjes slaagden we er niet in om iets anders aan de dreg te slaan. Rond 14.00 uur zochten we het veilige thuishaventje op, fileerden de vangst en legden boven een nieuw laagje van 7 kg. in de vriezer.

Enkele koolvisjes mochten �s avonds na het eten nog in een lekker pilsje zwemmen. Hoewel rond vier uur de wind wat afnam besloten we om tot de volgende dag te wachten om uit te varen.

Woensdag 9 mei:

Om 06.00 uur wekker, 07.30 uur uitgevaren, 08.00 uur laag water, windkracht 5,

stevige buien en lange 2m. hoge golven.

In de zuidkant van het fjord lange trekken gemaakt, soms helemaal dwars over het fjord. Een goede test voor onze zeebenen. Elke trek leverde wel vis op vooral over een top van 30 meter. Tegen de middag mochten we een laagje van 4,5 kg. file toevoegen. In het huisje aangekomen had Thei de soep reeds klaar en vervolgens toverde hij een halve haan met puree en boontjes op het bord. Heerlijk en stevig voor de avondsessie die ons veel kracht zou gaan kosten, maar dat wisten we toen nog niet. Een uurtje rust/slapen deed ons goed, want om 16.00 uur startte de motor van de aluminium boot richting de eerste plek, onze steile wand. Die leverde 2 mooie gullen en wat koolvisjes op. Het hadden er meer kunnen zijn, maar deze keer gooide de doorbrekende zon roet in het eten of beter gezegd, verleidde ons ertoe om uit te varen naar Tekslo. En toen ook nog de deining wegviel kon het feest beginnen.

Een geweldige school koolvis lag tussen de 40 en 50 meter op ons te wachten. Met zijn drie�n vingen we in drie trekken rond de 100 koolvissen. Wetende dat het �feest� op de fileerplek verder zou gaan lieten we de koolvis met rust en probeerden in de terugvaart nog even op wat minder diep water. Dat leverde nog een mooie gul op. Om acht uur begonnen met fileren aan de 108 stuks vis. Naarmate de avond vorderde werd het fileertempo niet hoger, integendeel. Ook het pilsje dat Thei ons bracht kon daar geen verandering in brengen. Tegen half elf besloten we om het fileermes in de koolvis te laten steken en de 20 overgebleven stuks nog een nacht in het zoutwater te gunnen. De 24 kg. file verdween in de diepvries. En tegen middernacht mochten onze vermoeide lijven zich nog verheugen op een vers gebakken stuk koolvis. De spieren werden weer wat soe-pel gemaakt met een pilsje of twee, drie,��

Naar het thuisfront hebben we doorgemaild dat een visvakantie echt werken is !

Donderdag 10 mei:

Om 8 uur uitgevaren langs de steile wand, voorzichtig langs Tekslo om de kool-vissen niet wakker te maken en koers gezet naar de open zee richting stek A, een plek met dicht bij elkaar verschillende dieptes. Wij besloten niet te gaan voor de diepere stukken maar met lichte pilkertjes en shads op zoek te gaan naar pollak en gul. Die werden gevonden op 25 meter diep. Vooral de pollak was volop aan het jagen. Prachtig om te zien hoe ze achter de rood/gele en geel/zwarte shads aanjoegen. Soms pas vlakbij de boot hapten ze fel toe. Wat een mooie sportvis. Na drie uurtjes hard werken, maar bovenal genieten voeren we terug met twee pollakken van 85cm, een gul van 76cm en de andere 26 van beide soorten haalden tussen de 60 en 80 cm. Die drie uurtjes leverden 28 kg. voor de diepvries op.

De middag brachten we wandelend door waarbij we enkele keren doorstaken om aan de rand van het fjord te geraken. Dat lukte niet overal, maar leverde wel prachtige plaatjes op van verstilde binnenmeertjes. Ook Noorwegen in het klein is wondermooi.

Al struinend door deze omgeving werd besloten om vrijdag nogmaals uit te varen naar stek A want de ochtenduren zouden geschikt weer opleveren.

Vrijdag 11 mei:

Om half acht voeren we over een spiegelgladde zee het fjord uit om even later in de vaargeul van deze stek terecht te komen in een deining van 2meter. Het ene moment zag je in de verte nog land om even later tegen een muur van water aan te kijken. Frappant was wel dat er geen drift was en de boot veilig en stabiel op dezelfde plek bleef liggen. De shads scoorden weer goed en wedijverden met de Dieter Eiserle pilkers. In goed twee uur vingen we pollakken van 88 en 85 cm. en even grote gullen. De 34 vissen leverden dikke files van in totaal 41 kg. op. Rekenkundig is dat: 2 uur vissen + 4 uur fileren = 41 kg. vis.

Viskundig is dat: 2 uur plezier + 4 uur hard werken = 41 kg. zeebanket.

Zaterdag 12 mei.

De weersvoorspellingen waren zo ongunstig dat we al snel besloten hadden de dag door te brengen in en langs het grote Hardangerfjord. Thei loodste ons als een volleerde gids er naar toe en doorheen. We liepen door de sneeuw en onder de indrukwekkende waterval van Fossalun door. Moeilijk voor te stellen hoe de wintermaanden hier uitzien als nu nog binnenstukken van het fjord bevroren zijn. Dan moet je als huidige Noor zeker zo gehard zijn als je voorouders, de Vikingen.

Toen we rond half vijf weer thuis waren was het ritueel: pintje, oogje dicht, warm hapje en nog even uitvaren, want de weergoden hadden goede zin.

De dreggen werden vervangen door enkelvoudige haken om de vis zo min mogelijk te beschadigen, want we wilden niets meer meenemen. Langs de steile wand vingen we direct een mooie gul en pollak die weer de vrijheid kregen. Daar bleef het bij, zodat we doorgingen naar de grens van fjord en open zee. De koolvissen zaten er weer, maar we konden geen andere vis aan de haak slaan. Enigszins teleurgesteld (Verwend tijdens de vorige sessies ?) loodsten we de boot voor de laatste keer onze thuishaven binnen.

Natuurlijk werd de avond afgesloten met de 2Pees, Pintje en Pollak.

Zondag 13 mei. Moederdag.

Om ons alvast voor te bereiden op de terugweg werden we getrakteerd op Nederlands weer: stevige regen en dito wind en dat de hele dag door. Je zou er geen hond door sturen, laat staan een visser. Om de dag te beschrijven zeggen de volgende kreten meer dan voldoende: uitrusten, eten, drinken, auto en boot vol tanken, tv kijken, thuisfront bellen, al wat opruimen en vroeg naar bed.

Maandag 14 mei.

Om half acht opgestaan, ontbeten, naar de loods gegaan om alles in te pakken en nog een laatste blik te werpen op onze boot.

Het afscheid van Magne was buitengewoon hartelijk. Daar was van beide kanten alle reden voor. Voor zijn vrouw hadden we een zoete Nederlandse lekkernij meegebracht en Magne kreeg een mooie �Schot� overhandigd. Tevens was hij zeer vereerd met de kilo�s ingevroren vis die we achterlieten i.v.m. het toegestane quotum.

Hij werd nog eens bedankt voor alle goede zorgen en hulp tijdens de meer dan geslaagde week in zijn en ons HAVFERIE.

De oversteek met de boot van Bergen naar Hirtshals zou niet gladjes verlopen. Veel wind en golven van 5 meter. De kapitein zorgde echter voor een rustige vaart naar Stavanger door niet buitengaats te varen maar tussen de eilanden door de hoge golven te vermijden. Dat lukte niet meer aan de zuidkant van Noorwegen en bij de oversteek naar Denemarken. De zangeres van het huisorkest van de Fjordline ontlokte dat de volgende uitspraak: �If you want to dance, you must do it now, because at the end of the evening the waves are to high�. Dat weerhield een grote groep dansers niet om tot in de late uurtjes te walsen, twisten en te swingen.

Zelf moesten we in de hut even wennen aan de matrassen, die door de golven meer leken op een waterbed. Gelukkig stond ieder weer fris en monter op dinsdagmorgen op het dek om het binnenlopen in Hirtshals te zien.

De vaste grond onder de voeten voelde al gauw weer vertrouwd, evenals de lange rit huiswaarts over de Deense en Duitse snelwegen. Ondanks wat files bij onze Oosterburen konden we rond 21.00 uur de oprit bij Harold opdraaien.

Daar mochten we reeds terug kijken op een geslaagde visweek die dankzij de volgende hoofdrolspelers een gouden randje heeft gekregen:

Cordes Travel, Magne, Havferie, Jack, Thei, Harold, Wim en zeker niet te vergeten Koolvis, Pollak en Gul.

(De goede lezers kunnen in deze opsomming vast de in de aanhef genoemde �UITDAGINGEN� en �ZEKERHEDEN� halen)

Met sportieve visgroeten,
�De Drie Limburgers�

Meer informatie over de accommodatie Havferie klik hier >>>