"Kvitsoy"
April 2006

============================================================

Kvitsoy - eiland van de 365 mogelijkheden.......
Iets ten noord-westen van Stavanger ligt het eiland Kvitsoy. Een ruige puist in de monding van de Boknafjord omgeven door 365 mede pukkels die volkomen willekeurig ergens de zee uitsteken. Een vage vegetatie, een schapenpopulatie en de mensen die er zijn blijven wonen vormen het decor waar een doorgewinterd stadsmens van zijn levensdagen niet zou willen wonen. Echter de zeevisser onder ons ziet in ��n oogopslag dat hier ongekende kansen liggen om zijn lang gekoesterde visdromen te verwezenlijken. Het eiland is omgeven door 365 kleine tot middelgrote eilandjes/rotspartijen en biedt mogelijkheden te over om allerlei vissoorten in steeds wisselende omstandigheden te belagen. Soms geleidelijk maar vaak abrupt schiet de waterdiepte van een paar meter tot 200 meter of dieper. Kortom de mogelijkheden zijn legio en het is tijd om Kvitsoy een kans te geven naam te maken binnen zeevissend Nederland.

Noorwegen, ruig, ongerept en zeker uitnodigend.........
Vanuit het noord-westen van Nederland is het altijd weer een hele reis naar het plaatsje Hirtshals in Denemarken alwaar de veerboot op u ligt te wachten om u over te zetten naar Kristiansand in Noorwegen. Eenmaal in Noorwegen bent u echter die vrij saaie reis door het licht glooiende Duitsland en Denemarken snel vergeten door het overweldigende beeld dat u direct bij aankomst mag aanschouwen. Veelkleurige frisse huizen geplakt in een landschap dat gedomineerd lijkt door enorme rotspartijen. Al direct na het afrijden van de veerboot schiet u de stad uit en duikt u de typische Noorse natuur in die u lang zal bijblijven. Bevroren binnenmeren, klaterende watervallen, snel stromende bergbeken en een ontluikende natuur vormen het decor waar u vijf tot zes uur lang van mag genieten alvorens u de veerboot bereikt bij de stad Mekjarvik die u overzet naar het eiland Kvitsoy. Nog 30 minuten varen en uw visvakantie kan beginnen. Het onderkomen op Kvitsoy waar u verblijft, ligt namelijk op steenworp afstand van de aanlegplaats van de veerboot.

Een snelle start is geen optie maar een must.............
Direct bij aankomst op Kvitsoy Robuferie wordt u welkom geheten door Norbert en zijn familie. Je krijgt een paar uurtjes de tijd om je te settelen in een van de knusse van alle gemakken voorziene appartementen en daarna moet je op app�l om uitleg over de door jouw gehuurde boot en fishfinder te krijgen. De boten zijn ruim, stabiel, veilig en goed onderhouden. De Fishfinder is eenvoudig en aanzetten is al voldoende om de eerste vissen onder de boot te zien. Een gesealde zeekaart van het gebied met daarop alle hotspots en voor iedere opvarende een reddingvest maken onderdeel uit van de boot. Als de tank gevuld is met diesel schijn je er tot aan Amsterdam mee te kunnen varen. Er is dus aan alles gedacht en niets houd je meer tegen om er tegen aan te gaan. In ons geval, drie uur na aankomst visten wij daadwerkelijk �n kwamen de eerste koolvissen aan boord.

Een insider is goud waard...........
Kvitsoy is een vrij nieuwe bestemming in het programma van www.cordestravel.nl. Om die reden kunnen zij nu, april 2006, [nog] geen gerichte informatie geven over de vissoorten die er te vangen zijn en op welke locaties deze het best te vangen zijn. Wel weten zij uit ervaring wat je er ongeveer kunt verwachten maar dat geeft nog geen garantie op het daadwerkelijk vangen van deze vissoorten. Tevens is de huidige eigenaar pas sinds januari 2006 eigenaar van deze locatie en is het voor hem ook nog zoeken. Dat er gul, pollak, koolvis, lipvis, diverse soorten platvissen, doornhaaitjes en ga zo maar door moeten voorkomen, is een feit. Alleen waar, wanneer en hoe is nog in de experimentele fase voor zowel de reisorganisatie, de eigenaar maar ook de eerste bezoekers van deze locatie. Wij behoorden tot de eerste groep Nederlandse vissers die het vanaf Kvitsoy wilden gaan proberen. De vorige eigenaar rekende zeevissers niet tot zijn doelgroep en ervaringen van vissers die er toevallig of misschien wel gericht waren, zijn niet bewaard of gepubliceerd op internet. Gevolg is dat zoeken op internet naar 'Kvitsoy' en in diverse talen het woordje 'vissen' je niet die informatie oplevert die je zo graag zou willen hebben. Uiteindelijk hebben wij welgeteld 1 Nederlander gevonden die meer dan 1 keer gevist heeft vanaf Kvitsoy. Speciaal voor ons regelde hij een informatie-avond bij een bevriende hengelsportwinkelier en deed hij ons voor met welke onderlijnen wij de lom en leng konden belagen. De manier waarop wij de kabeljauw, pollak, koolvis en overige vissoorten wilden gaan belagen, was voor hem goed genoeg en behoefde geen extra uitleg. Tijdens de informatie-avond wist hij aan de hand van een zeekaart van Kvitsoy precies te vertellen waar we welke vissoorten konden verwachten. Dit soort mensen zijn goud waard en ik raad aan om altijd als je een buitenlandse trip hebt gepland om op zoek te gaan naar zo'n insider.

Ken je water...........
Net zo belangrijk als de kennis die je via een insider kunt vergaren, is kennis van de omgeving waarin je vist. Met andere woorden, probeer te achterhalen welke vissoorten je kunt verwachten in de periode dat jij er bent. Een voorbeeld; het water rondom Kvitsoy bevriest nooit. Lijkt een simpel gegeven maar wel oh zo belangrijk. Het is mij eenmaal overkomen dat ik in maart met de eigen boot in Denemarken aankwam en daar tot mijn verbazing een compleet dichtgevroren haven aantrof. Sta je met je boot en geen water waarin je hem te water kunt laten. Een jaar van voorbereiding en niet stilgestaan bij dit fenomeen. Via bewoners op Kvitsoy hoorde ik dat dit jaar voor het eerst sinds 60 jaar er sneeuw gevallen was. Heb je sneeuwkettingen nodig als je in de winter naar Kvitsoy gaat? Gezien de geschiedenis niet maar bedenk wel dat je ook nog even van Kristiansand naar Kvitsoy moet rijden. Kleine details maar toch niet te onderschatten. Verleden jaar zat ik in dezelfde periode, april 2005, op het eiland Rennesoy, hemelsbreed een paar kilometer bij Kvitsoy vandaan, en viste ik mij werkelijk te pletter aan allerlei vissoorten. In totaal wist ik 18 soorten te vangen en dat in lengtes en gewichten die ik in Nederland al een lange tijd niet meer tegenkom. Dit jaar heb ik alles uit de kast moeten halen om meer dan 4 vissoorten te vangen en dat in lengtes en gewichten die zelfs nog onderdoen aan de vissen die je nu nog in Nederland vangt. Hoe dat kan? Gewoon pure pech. Tijdens de wintermaanden trekken alle paairijpe vissen uit de fjorden vandaan om ergens op een romantisch plekje wat tijd te besteden aan het oh zo belangrijke paaien. Dit ritueel is niet via een datum of agenda geregeld maar wordt gestuurd door de natuur. Bereikt het water een bepaalde temperatuur dan wordt het tijd om te vertrekken. Een volgende temperatuurwijziging regelt het paaimoment en pas daarna mogen de volledig uitgeputte en sterk in gewicht afgenomen vissen terug naar hun voorjaar/zomer/najaarverblijf. Gezien de lang aanhoudende koude dit jaar hadden wij de pech dat de vissoorten, grote koolvis, kabeljauw en pollak, waarvoor wij kwamen nog niet terug waren in het water rondom Kvitsoy. We hebben het dus moeten doen met de visjes die gezien hun leeftijd en lengte nog niet groot genoeg waren om mee te doen met het paaiproces. Koolvisjes tussen de 30 en 40 cm, gulletjes van 15 tot ongeveer 40 cm, pollakjes, platvisjes en haaitjes die allemaal net uit de kindercreche vandaan kwamen. Het verschil tussen wel en niet vangen duurde bij ons precies 1 weekend. Op het moment dat wij de terugreis aanvaarden, arriveerde een kennis van mij op Rennesoy, zoals gezegd hemelsbreed een paar kilometer van Kvitsoy vandaan. Vanaf dag 1 visten hij en zijn gasten zich helemaal klem aan allerlei vissoorten en dat ook nog eens in lengtes en gewichten waar wij nu weer een jaar naar kunnen uitkijken. Hadden wij dit kunnen voorzien? Ja! Immers je weet ongeveer het moment dat de vis terug verwacht kan worden in de fjorden. Als jouw visvakantie rondom zo'n terugkommoment is gepland, weet je dat je altijd het risico loopt dat ze er nog niet zijn als jij er bent. Bepaal dus eerst voor jezelf waar je in hoofdzaak op wilt vissen en plan dan je visvakantie. Ga niet gokken maar prik een periode waarin je er zeker van kunt zijn dat jouw favoriete vis er is.

Een echte uitdaging...............
Daar sta je dan. Anderhalf jaar voorbereiding, alles ingericht en uitgedokterd om aan het eind van de trip met een lekker zooitje vis naar huis te gaan en dan moeten aanhoren dat de vis er [nog] niet is. Kan je 2 dingen doen, bij de pakken neer gaan zitten of alles uit de kast halen om toch te doen waar wij denken goed in te zijn en dat is vissen. Voor ons was de keuze gauw gemaakt. De 1e ochtend was uitvaren gezien de wind geen optie. In de loop van de middag zou het opknappen maar tot die tijd moest een alternatief gezocht worden. Dat werd kantvissen. Via de gesealde zeekaart werd een geschikte locatie gezocht en de auto's werden gevuld met zeevisspullen. Al na de eerste paar honderd meters kom je er dan achter dat een ritje over zo'n klein eiland als Kvitsoy is helemaal niet zo eenvoudig is. De wegen zijn zowiezo allemaal eenbaanswegen en veel uitwijkmogelijkheden kom je niet tegen. Komt ook nog bij dat veel grond op Kvitsoy private property is en er daardoor niet veel vismogelijkheden vanaf de kant zijn omdat alles afgezet is. De plekken die volgens ons daar goede kantvismogelijkheden bieden zijn dan ook [bijna] allemaal onbereikbaar. Een alternatief werd gevonden in het vissen vanaf de steiger bij het appartementencomplex. Volgens Norbert moet het daar helemaal vol zitten met grote platvis. Norbert is zelf een zeer begenadigd visser maar platvissen hebben niet zijn voorkeur en dat helemaal vol zitten, moet je dan ook met een hele grote korrel zout nemen. Over de hele week gezien, hebben wij daar van de kant welgeteld 1 schol gevangen. En ook die kwam niet verder dan 35 cm. Om een lang verhaal kort te maken. Vanaf die steiger vingen wij 1 schol, 2 puitalen, 1 tandbaars en een hele zooit hele kleine gulletjes. Op die schol na was niets groot genoeg om ons culinair te buiten te gaan. Toen we eindelijk 's middags de boten in mochten, kregen we van Norbert eerst een korte excursie langs visplekken waarvan hij wist dat er vis te vangen was. Gezien de veelal aanwezige zuiderwind bevonden de meeste van dergelijke visstekken zich dan ook aan de noordzijde [luw] van het eiland. Komt ook nog bij dat hij zelf het liefst op lom en leng vist en de ideale diepten die je daarvoor moet hebben zich ook aan de noordzijde van het eiland bevinden. Na deze uitleg zijn we zelf gaan pielen en al gauw kwamen de eerste kleine koolvissen aan boord. Na een uurtje of 7 gevist te hebben en veel technieken toegepast te hebben, was het nog steeds koolvis wat de klok sloeg. Wat we ook deden, het bleef koolvis. Over het algemeen klein en niet eens in enorme hoeveelheden. Koolvis staat bij ons laag op de culinaire ladder en alle die dag gevangen vis is dan ook weer teruggezet. Verschillende andere visgroepen uit het naburige Duitsland stonden met verbazing te kijken hoe wij vis na vis teruggooiden. Zelf waren zij dan ook 's avonds nog uren bezig om al hun gevangen kleine koolvis uit hun pakhuisjes te pellen. Fileren kon je het in ieder geval niet noemen.

Dag 2 en 3 waren over het algemeen een regelrechte kopie van dag 1. Over het algemeen hele kleine koolvis. Steeds opnieuw probeerden wij 'nieuwe' technieken uit om toch ook maar eens wat anders te vangen. Met zeepier, zager, stukjes koolvis/makreel, noorse garnalen, pilkers, makreelpaternosters, lom- en lengonderlijnen, name it and we have done it probeerden we echt alles. Het resultaat loog er niet om. Een paar babylengen, -lommen, -gullen, -roodbaarsje, -lipvis kwamen aan boord maar gingen gezien hun lengte weer net zo snel terug. 'S avonds hetzelfde beeld in de fileerruimte. Onze messen nog netjes, schoon, scherp en klaar voor de strijd in hun koffertje en onze Oosterburen die weer koolvisjes uit hun velletjes stonden te peuteren. Norbert die donders goed weet waarvoor zijn landgenoten komen en waar wij Nederlanders voor komen, voelde de situatie goed aan en stelde voor om de volgende dag van iedere boot van ons 1 visser mee te nemen om vanaf zijn boot gericht op lom en leng te gaan vissen. 'S avonds heeft Norbert nog even gauw 'onze' leng en lomonderlijnen gekeurd. Die kwamen van zeevisland.com af dus die moesten goed zijn. En dat was ook zo, alleen hebben we bij Norbert nog wat loodgewichten van rond de kilo in een fluoriserende kleur gekocht.

Gericht op leng en lom................
Een zonnige dag, lichte wind en volgens ons een te verwaarlozen stroming moesten er een fantastische lom/lengdag van maken. Gauw naar de diepten en onze onderlijnen in orde maken. Een lekker stukkie koolvis/makreel aan de haak en zakken laten die zooi. De tellertjes op sommige van mijn medevissers hun reel gaven diepten aan tussen de 230 en 280 meter toen hun lood de bodem aantikte. Het bereiken van de bodem duurde soms al 10 minuten. De te verwaarlozen stroming bleek op deze diepten toch iets sterker dan gedacht en er moest veel lijn bijgegeven worden om de bodem te houden. Na zo ongeveer een kwartiertje gepield te hebben, moest er opgehaald worden omdat het lood de bodem gewoon niet meer bereikte. De uitstaande draad, 20/00 gevlochten lijn, en de stroming waren toch te sterk. Ophalen van dergelijke diepten en dan ook nog eens een enorme hoeveelheid lijn die bijgegeven was, is beslist geen lolletje en je bent wat blij als na ongeveer 20 minuten dat kilo lood op de bodem van de boot ligt. Direct weer ingooien is geen optie want je bent gewoon 10 minuten tot een kwartier bezig om weer gevoel in je armen, rug en benen te krijgen. Als je dit zo'n keer of 4 hebt gedaan, ben je rijp voor een fysiotherapeut en begin je langzaam uit te kijken naar het eind van je vakantie. Daar dat niet de bedoeling is, besloten wij, Norbert en onze vrienden alleen te laten met hun expeditie en zochten wij weer naar alternatieven om wat anders te vangen dan koolvis. Al gauw merkten wij dat de eerste voorbodenen zich aandienden van komende vis want ineens waren ze er. De koolvis leek wat groter dan voorgaande dagen en ineens zaten er zomaar wat pollakken en kabeljauwen tussen. Nog steeds niet van wereldformaat maar wel groot genoeg voor de pan. Deze dag staat al jaren in de agenda als onze viseetdag en tot vandaag hadden wij nog niets gevangen waarmee we deze dag tot een succes konden maken. Daar kwam nu dus verandering in en iedereen deed vreselijk zijn best om genoeg te vangen zodat 12 hongerige mannen aan het eind van de dag hun viseetdag konden meemaken. Ik kan jullie vertellen, het is gelukt! We vingen genoeg en aan het eind konden ook de eerste zakjes de diepvries in om mee te nemen naar huis. Norbert en onze vismaten hadden aan het eind welgeteld 1 lom. Wel meerdere aanbeten gehad maar helaas niet kunnen haken. De voorgaande dagen als Norbert alleen op de leng en lom ging, kwam hij steevast terug met 3 tot 6 exemplaren van tussen de 80 en 100 cm. Dat Norbert iedere dag op die diepten kan vissen heeft alles te maken met zijn electrische reels. Een accu en een paar draadjes zorgden ervoor dat het lood bij hem binnen no-time weer aan boord was.

April doet wat het wil................
De ene mooie dag is de andere niet en deze nieuwe dag begon stormachtig. Deze keer kwam de wind uit het noorden en moesten wij ons heil in het zuiden zoeken. Norbert is daar niet zo'n liefhebber van en hij stuurde zijn zoon achter de uitvaarders aan om hen te verbieden om met de boot te gaan vissen. Waar die angst vandaan komt, weet ik niet en snap ik ook niet zo goed. Immers gezien Kvitsoy een eiland is en er diverse mogelijkheden zijn om vanuit de beschutting op open water te komen en je daardoor dus ook lokaties kunt kiezen die in de luwte liggen, moet het mogelijk zijn om altijd ergens in de luwte te kunnen vissen. Na dat voorzichtig geopperd te hebben en de belofte dat we extra voorzichtig zouden zijn met de boten, gaf hij toestemming en konden we nieuwe locaties gaan bevissen. De eerste pollakken en kabeljauwen van de vorige dag hadden kennelijk kans gezien om hun maatjes te waarschuwen want vanaf het een op het andere moment waren ze weer weg ook. Als we deze dag al wat vingen, waren het weer die kleine koolvisjes. Alle locaties in het zuiden die ook maar enigszins de mogelijkheid op platvis boden, zijn we afgegaan maar helaas is het deze vakantie gebleven bij die ene kleine schol die wij vanaf de steiger vingen. 'S avonds zakte de wind tot 0 en gingen een paar oosterburen nog even gauw het water op voor wat koolvis. Gelukkig hadden zij ook iemand bij zich die daar nou eens geen zin in had en met wat experimenteren kwamen bij hem ineens de eerste doornhaaitjes en zelfs een heuse zeewolf binnen. Bij binnenkomst werden die vol trots getoond. Een uur verder waren ook die verwerkt tot keurige fileetjes en konden ze naast de enorme hoeveelheid koolvisbakjes gelegd worden.

De laatste dag moest goed zijn...............
Wederom richting het zuiden want daar hadden wij de bodem gevonden waarop wij hoopten de doornhaaitjes te kunnen vinden. Helaas was de wind weer aangetrokken en waren er maar korte driftjes mogelijk. Onze stekkeuze was deze keer wel goed maar de te korte driftjes maakten het bijna onmogelijk voor de doornhaaitjes om het aas goed te nemen. Vele aanbeten maar helaas evenzoveel missers. Dat we weten dat onze stekkeuze goed was, is gelegen in het feit dat niet iedere aanbeet een loze was. De vis die wel hing, was daadwerkelijk doornhaai van om en nabij de 80 tot 90 cm. Bijvangsten waren een paar grote wijtingen en een enkele kleine gul. Aan het eind van deze dag vingen we onze bonus. Een grote stekelrog van zo rond de 90 cm die geweldig weerstand bood op de toch niet lullige hengel van mijn broer. Die stekelrog maakte eigenlijk alles goed. Immers wij gaan niet voor de hoeveelheden maar voor de bijzonderheden. Tevens zijn wij al blij als iedereen 1 of 2 kilo filet mee naar huis kan nemen en zouden wij ons helemaal klem gevist hebben aan allerlei vissoorten dan nog zouden we maar een bescheiden hoeveelheid filet mee naar huis genomen hebben. Vissen vinden wij fantastisch, fileren is werk.

Een dankwoord is op zijn plaats...............
Deze reis is geboekt via www.cordestravel.nl en Raffie met zijn vrouw Linda hebben zich werkelijk waar het vuur uit hun sloffen gemaild, gebeld en geregeld om er voor ons een fantastische trip van te maken. Iedere vraag, opmerking of wat dan ook richting hun was binnen 24 uur tot beider tevredenheid geregeld. Ben je nieuw, onbekend met Noorwegen en wil je een keer een start maken, doe het via hen. Waar jij niet aan denkt, doen zij voor jou. Zelfs gevorderde Noorwegengangers maken graag gebruik van de diensten van Raffie en Linda. En dat niet ��nmaal! Ons overkwam helaas een vervelend ongeval met een frituurpan en snelheid was gewenst om het lichamelijk letsel van een van mijn vrienden tot een minimum te beperken. Door alleen al Norbert in te schakelen die op zijn beurt weer contact opnam met Raffie kwam een organisatie op gang die zijn weerga niet kent. Het gaat te ver om alles hier te beschrijven maar de volgende dag konden wij onze vriend ophalen uit het ziekenhuis in Stavanger. Keurig ingepakt en klaar voor de terugreis naar Nederland. Het brandwondencentrum in Beverwijk wist te vertellen dat alles in Noorwegen keurig geregeld was en dat mijn vriend er geen zichtbare sporen aan zou overhouden. Vanaf hier en mede namens mijn vriend............. BEDANKT!

Met vriendelijke groet,

Cor Juffermans
www.onderlijnenvooropzee.nl
zeker de moeite waard om ook even te kijken !

============================================================

Wilt u zelf op (vis)vakantie naar Noorwegen ??
ga naar: www.www.cordestravel.nl

INDEX

TERUG