"Zanzibar"
Door:  Adri Rovers
2005

Pemba/Mafia/Zanzibar 2005

Geachte lezers,

Voor de derde keer op een rij ben ik naar de eilanden voor de kust van Tanzania geweest   Zoals elk jaar is het meenemen van het hengelsport materiaal best een gewaagde trip. Ik was vastbesloten om nu eens met �licht� materiaal aan de slag te gaan en tevens geen kapitalen uit te geven aan een charterboat. Een dagje vissen aldaar met een �echte� boot maakt je al gauw een 650 dollar lichter, niet te duur voor wat je krijgt, maar wel een hele hoop geld als je in je eentje dat moet ophoesten. Ik ben ook maar een simpele leraar met een zwak voor zeevissen en Afrika. Het bill-fish seizoen was net geopend, maar ik had toch deze keer mijn zinnen gezet op het light-tackle big-game vissen, als het ff kon met locals. De planning was om 6 dagen live aboard te gaan op het eiland Pemba, daar heel veel te vissen met schipper/eigenaar Phil . Daarna een voor mij nieuwe bestemming, Mafia island voor 5 dagen. En als laatste 3 dagen in Matemwe op zanzibar. Daar kon ik dan altijd nog omdat het toeristischer is, een boot charteren als het vissen zou  tegengevallen.. Niet alles liep als gepland, maar toch word je elk jaar beter. Als je maar leert en leert. Wat mij overkomt zal ook voor Engeland en noorwegen-vaarders gelden. Als je op je eigen houtje gaat moet je je ogen openhouden en blijven leren. Na wat investeren komen de vangsten vanzelf. Maar je blijft fouten maken. Ik heb ze ook weer gemaakt. Ik hoop dat jullie mijn fouten door deze bijdrage aan de site niet ook maken!

Voorbereiding:
De voorbereidingen starten al heel vroeg. Via E-bay had ik een Fin-Nor 20 lbs leverdrag reel op de kop kunnen tikken, vorig jaar december. De bedoeling was deze tegen wat duiken/diesel in te ruilen met Phil. Phil is een bekendheid op het gebied van big-game vissen in Afrika. Hij heeft in Kenia zijn eigen resort en haven gehad en af en toe samen met zijn vrouw charlie tournaments georganiseerd waarbij zelfs meer deelnemers/crews kwamen dan bij Hemingway�s resort!. Het voorgaande jaar was hij zo van mijn fin-nor spinningreel gecharmeerd dat hij graag weer een oude bekende zou willen bemachtigen. Het probleem was alleen dat FIN-NOR company niet meer bestaat en dat de prijzen voor Fin-Nors sky-high gingen op e-bay. Maar ja Fin-Nor is nu eenmaal de Rolls Royce of beter nog, de Bentley Mulsanne Turbo onder het vismateriaal. Ok ik had nu wat te ruilen. Nu kwam mijn eigen materiaal.

Als eerste de hengels. Ik moest sowieso mijn eigen hengels meenemen. Maar anders had ik het ook gedaan. Neem je een charterboat vanuit Zanzibar, dan heeft men zich voorbereid op het ergste ( lees = leukste), grote tonijn of marlins of haai. Vang je dan een Wahoo, kingfish, dorado of Barracuda, dan hebben die weinig in te brengen tegen de katrollen en hefkranen aan boord met minimaal 80 LBS lijnen eraan. Ik heb dus mijn eigen travelrods meegenomen. Een Shimano beastmaster STC spinhengel en twee 30 lbs shimano STC boatrods.

De beastmaster werd gekoppeld aan een fin-nor AHAB megadrag #12 spinmolen gevuld met een 18 ponds nylon. De boat hengels werden gekoppeld aan een Penn Formula 10 KG 2-speed en een Fin-Nor 12 LD 2-speed. Beiden gevuld met een ca. 800 meter 30LBS igfa nylon.. De fin-nor reel baarde me wat zorgen. Hij was een tiental jaar oud, in nieuwstaat en Zeeeeeeeer zeldzaam.  Het was namelijk een zwarte en fin-nor maakte alleen maar goudkleurige reels. Maar ook als fanatiek verzamelaar geldt voor mij dat een reel pas in de kast gaat als er een vis aan gevangen is. Dus hij moest mee. Alleen heeft deze mini- fin-Nor geen harnas-lugs net zoals zijn grotere broers. Als je echter je slip daadwerkelijk benut en er een echte Afrikaanse vis aan krijgt heb je wel degelijk je schouderharnas nodig tijdens de dril. Zeker als je in een klein bootje staat/zit i.p.v. een gevechtsstoel op een charterboat. Via het internet heb ik een accessoire  kunnen kopen waardoor ik toch mijn harnas aan de reel kon koppelen.

Heel interessant ook voor andere vissers, want sommige kleine reels (Avett, shimano, accurate en ook penn) hebben voortaan zulke sterke slipkrachten dat bij een echt gevecht het gebruik van een harnas zeker geen overbodige luxe is. Daarnaast heb ik verschillende lures gekocht, grote rappalas, een paar Joekels van poppers, goede haken en behoorlijk wat staaldraad om mijn eigen onderlijnen te maken. En evenzo belangrijk��.. Goede Wartels!

Deel 1 Pemba:
Met Kenia airlines hadden we een perfecte vlucht naar Nairobi in Kenia. Vandaar uit naar zanzibar en dan naar Pemba. Op Pemba Airport aangekomen kwamen we Phil tegen, hij kon nog snel even naar zijn �nieuwe� reel kijken, want hij moest meteen door naar Zanzibar om een op het koraalrif gelopen Catamaran te bergen. Shit dat was een behoorlijke kink in de kabel. De eigenaar en tevens mijn vismaat was dus net op mijn dagen op Pemba niet aanwezig. Bij Pemba-afloat aangekomen werd het nog erger. Een welgestelde Amerikaanse dame wou �super-blauwe-smurf� worden. Ze had maar vijf dagen tot haar beschikking en in die dagen moest ze een aantal speciale duiken klaren. Het duiken ging dus voor.

Maar ja , Mijn vriendin en ik waren zo vermoeid van de reis dat we een paar stevige neuten hebben gepakt en vroeg in de kooi zijn gegaan. De volgende ochtend stond ons hoofd niet naar duiken, dus ging mijn vriendin lekker wat zonnen en ben ik  met een heerlijke halve liter bier in mijn hand, gewoon van de boot af naar beneden op wat reefvis gaan  vissen Een haakje maat 6, een loodje van 40 gram en beaast met een stukje inktvis wat ik van de inboorlingen had gekocht. Het was peuteren, en slag over slag beet, maar geen vis, alleen lege haken elke keer. Hilariteit alom bij mijn vriendin, het loze vissertje. Om haar ervan te overtuigen dat er wel degelijk vis aan het knabbelen was, gaf ik haar de hengel. Net als bij mij begon de top te ratelen, maar zij was zo verstandig om het aas te verplaatsen waarop de vis dacht, daar gaat mijn lunch!. Hij hapte meteen goed toe en het resultaat zie je op de foto. Als je je afvraagt waarom mijn handen zo zwart zijn, ik heb ze wel gewassen, maar ik viste met INKTvis. De volgende dag zijn we gaan duiken. Het water was anders dan voorgaande jaren, echt Kraakhelder. Duiken op Pemba is magnifiek. Net buiten het rif gaat het stijl naar beneden, honderden meters. Je drijft langs een verticale wand met duizenden vissen op zo�n 20 meter diepte en onder je zit een donkerblauw gat, daar wil je niet komen. Van voorgaande jaren wist ik dat ik niet alleen naar die wand moest kijken, maar juist  naar boven. Daar kwamen namelijk de grote pelargische vissen te voorschijn. Maar deze keer helemaal niks tijdens twee overigens fantastische duiken. De dag daarop hebben we een tour over het eiland gemaakt met onze gids en ook ff de vismarkt van Tunde bezocht. Daar heb ik met handen en voeten en mijn gebrekkig Swahili samen met mijn gids wat info ingewonnen over de visserij.  Alles was gericht op Zwaardvis vertelden ze me!. Savonds teruggekomen bij de boot heb ik snel ff overlegd met de vrouw van Phil en de divemaster. Het duiken zou pas om 9 uur beginnen, dus was er de mogelijkheid om sochtends vanaf 6 uur (vakantie!) ff snel twee uurtjes voor het ontbijt te trollen.

Vol goede moed gingen Charlie, de deckhand Julian en ik in het kleine bootje het Pemba channel op. Vanwege het uitgaand tij kwam er behoorlijk wat vuil terug gespoeld vanuit de Njao Gap naar de Indische oceaan. Ik heb getrolled met oppervlakte pluggen, maar niets mocht helpen, geen enkele strike, wel een mooie pod wilde dolfijnen gezien naast onze boot, in de verte wat bultrugwalvissen die aan het springen waren en ook een paar keer de zeilen van de sailfish. Het bleek een speciale dag te zijn, want eb zou echt superlaag worden. Vaak heb je op die speciale dagen of een supervangst of helemaal niets. Ik had dus pech. Na het ontbijt heb ik nog twee mooie duiken gemaakt, maar ook nu geen grote gamefish gezien. Het zat mamma Charlie niet glad en dus spraken we af om de volgende ochtend weer te gaan trollen, hadden we meteen een half uurtje extra tijd. Charlie achter het roer , Julian op de linker-rib en ik op de rechter. Na 20 minuten een strike, de linker hengel. Ik dacht Julian zet de haak wel, maar die schrok zich het apelazerus van die schreeuwende reel en pakte niet de hengel maar dook met een snoekduik naar mamma Charlie. Voordat ik bij de hengel was, was de vis weg. Even daarna een tweede strike op de rechterhengel. Een schreeuw van de reel en daarna niks meer. Degene die dat deed was vertrokken en eigenlijk vond ik dat niet zo erg.

De plug had een grote inkeping en was rijp voor de sloop. Hij was geraakt door een stevig zwaard. Aan dat zwaard had hoogstwaarschijnlijk een vis gezeten, die ik met mijn light-outfit sowieso nooit de baas had kunnen worden. Eigenlijk hadden we de moed al opgegeven en voeren we terug naar de baai, toen ineens weer een strike op de rechterhengel kwam. Ik nam de hengel, plaatste hem in mijn butpad en zette de haak. Hangen!. Tja en dan sta je ff met je mond vol tanden met zo�n lichte uitrusting. Heb heel snel de ratel uitgezet, want je werd gek (en ook depri!) van het geluid. Meter na meter lijn verdween van de spoel. Na twee lange runs en wat gefoemel met de lage gearing van de reel, moest de hoge versnelling ingeschakeld worden omdat de vis met een bloedgang op ons bootje afkwam. Bij de boot dook hij de diepte in. Ik dacht, eindelijk, tonijn, mijn eerste. Maar ik kreeg hem in de lage versnelling sneller dan verwacht naar boven gepompt, geen tonijn dus. Na een paar runs, werden de runs korter en korter. Het bleek een heel mooie Wahoo te zijn, built for speed. Hij werd door Mamma Charlie vakkundig gegaffed en door mij vakkundig uit zijn lijden verlost. Terug bij onze basis aangekomen was ik natuurlijk zo trots als een hond met zeven L*llen!  Juma een local stond al klaar met zijn mes. Hij wist in no-time de Wahoo in hapklare moten te verdelen.  Enkele hebben we savonds vanaf de BBQ gegeten, maar een echte openbaring was de Sashimi. Rauwe Wahoo, supervers en flinterdun gesneden. Een ware delicatesse. Wegens gebrek aan koelkasten ging de rest van de vis met Juma zijn dorpje in. Geloof me maar dat daar NIETS van weggegooid is. Ik had mijn vis gevangen en voor mij kon de vakantie al niet meer stuk, maar het afscheid van Pemba was aangekomen en nu was het �op naar Mafia island� een plek waar ik nog nooit was geweest.

Deel 2: Mafia island
Als je denkt dat je alles hebt gehad����. Dan kom je een ineens in Chole Mjini op Mafia Island. Mafia ligt meer naar het zuiden, richting Mozambique.  De plek waar we zaten was op het eilandje Chole,  de huisjes waren als in een droom. Maar 7 boomhutten op het hele eiland!. Juist boomhutten, gebouwd in de mangrove boven het water, eruitziend als de Tarzanhutten uit de films met Lex barker en Johnny Weismuller.
 

Chole Bay is 1 groot Marine reserve, een natuurreservaat voor vissen. Ik had dus mijn verwachtingen voor het vissen bijgesteld maar voor het duiken juist opgeschroefd. Het snorkelen smiddags was al fabelachting, maar de duik de volgende dag was onvergetelijk. Chole bay is een hele grote baai, kilometers bij kilometers. Al het water moet via een nauw kanaal (ca 300 meter) via de indische oceaan de baai in, de Kinassi pas. Dit is een van de top dive sites van de wereld!. De duik was superbe, zoveel vis en ook zoveel gamefish!. Joekels van barracuda�s, hele scholen Giant trevallys, roggen, congers, Wahoo, kingfish ga zo maar door. Zelfs een gigantische Dogtooth Tuna van een paar 100 kilo kwam ff naar ons blauwe smurfen kijken. Chole Minji is een eco-resort, Eigenaar Jean heeft alleen inboorlingen in dienst, natuurlijk heb ik meteen afgesproken met de schipper,  Hamisi. �Savonds is hij naar de ambtenaren van het reservaat toe gegaan, en kreeg het voor elkaar om niet alleen een weekvergunning voor mij te krijgen, maar ook nog eens toestemming om in het Reservaat te vissen!. De totale kosten waren 20 dollar voor de vergunning en 1 dollar voor zijn moeite!. Smiddags tegen 3 uur gingen we in de houten boot samen met zijn vriend Juma op pad, gewoon ff een uurtje of twee trollen.


Na een paar minuten een strike. Weg vis en de dreg kompleet uitgebogen. Nog geen 200 meter verder de volgende strike, nu was een andere dreg kompleet weg, de splitring uitgebogen. Weer een paar minuten later een strike en ineens de lijn slap. Mijn �beste?� en duurste (26euro) plug inclusief trace was verdwenen. Hamisi was heel duidelijk, Wahoo of eventueel een kingfish had hem vanaf de boot op de trolling richting genomen en waarschijnlijk al nylon in zijn bek gehad voordat hij de plug pakte. Ik begon behoorlijk depri te worden. Strike naar strike en geen enkele vis en bovendien een zeer rap slinkende voorraad aan pluggen. Maar Hamisi en Juma hadden nog steeds een smile op hun gezicht, dat gaf me moed.
 

De volgende strike was al weer na enkele minuten ( hoe gek kan het worden!) en nu op mijn kleine fin-nor. Deze keer hield het kunstaas het. Het leek net of ik een diesel-lokomotief met een turbo had gehaakt. Elke keer zag ik de lijn op mijn spoel voor een paar 100 meter afnemen met een noodgang. Vervolgens weer als een idioot pompen en in de lage versnelling van de reel delijn terug indraaien. Maar ja, dan begon het circus weer opnieuw. Met kompleet verzuurde armen kwam vervolgens een joekel van een Giant Trevally aan boord. Vanaf dat moment was het strike na strike, GT�s , jack trevallys, amberjacks, barracudus en ga zo maar door. Ik had de blaren op mijn handen van het drillen en zelfs mijn schouderharnas was gescheurd. Het was net een gekkenhuis. Ik heb zelfs Hamisi een paar keer mijn hengel gegeven om een vis te laten drillen. Voor hem een heel groot voorrecht, als je normaal alleen met een handlijn mag vissen/stropen. Dit heeft mijn stoutste dromen overtroffen. Op licht materiaal (20 a 30 lbs tegen dit soort vissen vechten is echt waanzinnig). Ik was dan ook totaal kapot na die paar uurtjes.

De volgende dag heb ik daarom niet gevist. Het getij/wind/stroming was zodanig dat er een mogelijkheid was om buiten het rif te gaan duiken in de Indische oceaan. Dat kan maar een keer of 5 per jaar. Zo�n kans liet ik me niet voorbij gaan.  Met �rustig�  weer kwamen we buiten het rif. 3 meter naar boven en weer drie meter na beneden , net alsof je in een kookpot zat, maar onder water werd alles anders. Wat ik daar gezien heb overtreft je stoutste dromen. Groupers (soort kruising tussen een kabeljauw en een baars) ter grootte van een KOE. Daarnaast verschillende gigantische andere vissen, roggen en haaien. En ineens zelfs viel het licht weg omdat een gigantische school GT�s ons onder zat te schijten!

De volgende dag moesten we al om 12 uur vertrekken naar zanzibar, maar toch snel even om 6 uur weer opgestaan voor een uurtje of twee trollen. Hamisi en Juma waren vrij, maar kwamen toch naar het resortje om me te begeleiden. In de Kinassi pass aangekomen bleek dat er gedoken werd. En dan kan je slecht met een paar grote pluggen door de pass gaan trollen, voordat je het weet heb je een duiker te pakken. Buiten het rif was geen optie, dan waren we meteen vergaan vanwege de golven, dus hebben we wat over het rif getrolled. Twee fantastisch mooie red-coral groupers en een kleine kingfish waren het gevolg. Om half 12 kwamen we aan land, de kingfish leefde nog. Om kwart voor twaalf kreeg ik nog een kleine lunch, gegrilde kingfish!

Deel 3: Zanzibar
Genoeg is genoeg. Heb heerlijk relaxed  aan het strand en afspraken gemaakt met Phil voor volgend jaar. Dit is nog erger dan hero�ne of coke. Ik ben een stakker����.. verslaafd���moet terug.

Tip 1:
Koop goede wartels. Voor veel Hollanders is de wartel vaak het sluitstuk op de begroting. Voor ons is het slechts een stukje metaal benodigd om twee stukken lijn met elkaar te verbinden. De taak van een wartel is echter om tevens vrij te blijven draaien onder spanning, zeker als je een rondvis aan de lijn hebt. Met een wijting aan de lijn lukt dat wel. Maar draait de wartel ook nog bij een grote vis?, als er een 30 pond slipkracht op de lijn staat?. Wartels die dan nog hun taak doen koop je niet per 10 in een zakje voor 3 euro. Andersom is eerder het geval, 3 voor 10 euro.

Tip 2:
Met een kwaliteits-reel of molen kan je heel veel kracht zetten, als je op je slip, je knopen en de kwaliteit van de lijn kan vertrouwen. Als dat alles goed is, kan je licht vissen. Een zoetwaterkarpervisser zal met 25/100 lijn  50% van de trekkracht gebruiken in noodsituaties zeker!. Een zeevisser vist vanaf de boot vaak met minimaal 60/100, dat is ongeveer 30 pond trekkracht. Trek de hengel maar eens krom , verbindt de lijn met een unster en laat je vismaat eens aflezen welke trekkracht je uitoefent. Je zult schrikken hoe weinig pond het is!. Veel zeevissers gebruiken nog niet eens 10% van hun trekkracht!. M.a.w. zorg dat alles toppie is en dat je erop kan vertrouwen en benut je trekkracht (25% blijft safe!).

Tip 3:
Koop goede splitringen en dreggen. Vervang de standaard dreggen meteen van je kunstaas. Ze zijn niet tegen het Afrikaanse geweld bestand.

Tip 4:
Gebruik goede knopen. Elke knoop verzwakt de lijn. Zeker de hightech lijnen zijn er gevoelig voor. De verzwakking bedraagt vaak 10-tallen procenten!. Wat heb je aan een dertigpondslijn die al bij 20 pond knakt?. Ik gebruik in het algemeen een Bimini-twist. Dat is eigenlijk geen knoop, tis ff oefenen, maar hij verzwakt je lijn totaal niet!. Is ook ideaal om je dunne geweven lijn te verdubbelen of verviervoudigen om er vervolgens je mono-leader aan te bevestigen

Tip 5:
Vissen met en goede kapitein is duur maar wel i.h.a. de beste kans om �berhaupt wat te vangen. Een charter op pemba kost je ca 500^e, (dat is boot ,materiaal, heeel veel diesel en 3 a 4 man personeel). Vissen met locals wordt pas interessant als je behoorlijk wat voorkennis hebt en je eigen materiaal.

Tip 6:
Denk aub niet dat  dit verhaal door een of andere miljonair geschreven is. Tis geen kwestie van tijd maar van PRIOritijd. Tis geen geld kwestie, ik ben ook maar een simpele docent. Je moet gewoon een keer de eerste stap nemen. Dat geld voor Afrika, Guernsey, maar ook voor Noorwegen bij Raffie. Je moet het gewoon eens doen.

Bedenk wel, tis net als hero�ne��..coca�ne���tis verslavend!

Groetjes adrie
[email protected]
 

========================================================================

Heeft u ook een verhaal over vissen, een groot of een klein avontuur mail het ons, 
en wij plaatsen het op de site.  E-MAIL