Hallo Visliefhebbers,

Yvonne en ik hebben weer een fantastische vakantie beleefd in het mooie Portugal.

Dit keer zaten we in Lagos in de Algarve.

Het vissen was ondergeschikt, maar als visser in hart en nieren, sluipt er natuurlijk altijd wel een hengeltje mee, en dit keer twee zelfs.

Twee prachtige reishengels die perfekt in je koffer passen gingen dus heerlijk mee op reis.

Een zware 20 lbs hengel en een lichte spinhengel voor het vissen vanaf de kant.

We wisten al dat Portugal een hele mooie visbestemming was uit ons verkenningsonderzoek van

februari 2007. Toen was het echter niet mogelijk een boot te boeken, omdat we de minimale bezetting van 4 niet rondkregen. Anders is het voor de schippers niet rendabel.

Maar nu hebben we ons bij aankomst direkt op de lijst laten plaatsen, en het was direkt raak.

We konden met twee zweedse vissers meteen aan de bak de volgende dag.

Onrustig slapen dus, en dromen van gierende reels, en kromme hengels .

`S ochtends werd ik wakker met spierpijn, en een lichtelijk bezweet lichaam.

Yvonne had bij mij wel kreunende geluiden gehoord, maar dat vind ze bij mij vrij normaal als ik in de vakantiestemming ben.

Het materiaal aan boord van de mooie boot `Pescamar` vanuit de haven van Lagos zou helemaal verzorgd worden. Dus eigenlijk geen eigen hengel nodig.

Maar wie Luc kent, weet dat hij het zekere voor het onzekere neemt, en dus ook een eigen hengel met een sneaky vangstsysteem erop meeneemt. En nu dus ook.

Het is toch best wel een specialistisch werkje dat haaivissen.

Vandaar dat er drie man aan boord zijn om je bij te staan.

In dit geval de schipper Jacko en deckhands John en Wilfried, welke een verwoed marlijnvisser is.

Het europees record marlijn van 375 kg is ook op deze boord gerealiseerd.

Alle drie byzondere types, en met mijn type en Yvonne en de Zweden er bij dus pret voor tien.

Het is nogal tricky om vier hengels te hebben uit staan, en de vangsten eerlijk te verdelen onder elkaar.

Daarom heerst er een vissersdemocratie aan boord, en wordt er voordat er maar iets gevangen is geloot, welk hengelnummer je krijgt.

En nu maar hopen dat de gewilde blauwe haai aan jouw hengelnummer komt !!!!!!!!!!!!

De best wel zware hengels met middelgrote reels worden beaasd met twee inktvissen.

Deze worden er door de vele zwemkrabben minder gauw afgegeten dan sardines.

Daar de haaien tussen de 6 en de 15 meter diepte azen, wordt er op ingenieuze wijze, maar ook eigenlijk simpel, en zo hoort het ook, een drijver geplaatst op de gewenste diepte.

Er wordt gevist meteen staaldraad/leader, met daarna dubbel in elkaar geknoopte nylon, wat de demping vormt voor het trekken van de haaien.

De motor wordt afgezet, en de hengels met boeien gaan een voor een over boord.

Dit wordt door de schipper gedaan, omdat anders de boel onherroepelijk in de knoop gaat.

Als de beaasde hengels overboord gezet zijn volgt er een soort van serene rust.

Een soort van therapeutische praatgroep van vissers op zee, die hun emoties proberen te uiten aan elkaar wat betreft het vissen en vangen van vis, en wat dies meer zij.

Totdat een geratel van een reel de stilte doorbreekt.

Een naar alle waarschijnlijkheid blauwe haai is aan de inktvis aan het knagen, wat ook het schokken van de boei ook verraadt. Zal hij doorbijten, en nog belangrijker, aan welk hengelnummer zit hij of zij te knagen ?. Het bleek hengelnummer 2 te zijn.

En dit keer deed Lucky Luc zijn naam eer aan, want het was aan zijn hengel waar aan werd gebeten. De volgende momenten werden hectisch!

De haai nam een behoorlijke run, en werd door de schipper vakkundig aangeslagen.

Niet dat je dit zelf niet kan, maar deze mannen willen liever niet dat er vis verspeeld wordt op deze trips, dus dat kan je dus maar beter aan hun overlaten.

Na het aanslaan wordt de hengel overgegeven aan de bezitter van het hengelnummer, en in dit geval ik dus Nummer 2, mijn nummer,dit zou het enige nummer zijn waar vis aan gevangen werd.

Het ingestraalde water van Jomanda heeft dus toch effect gehad.

Want vooraf had ik dit over mijn gehuurde hengel doen uitvloeien.

Dit tot kostelijk vermaak van mijn medevissers. Toen wisten ze nog niet wat ze te wachten stond.

Gelukkig voor hen, want anders hadden ze natuurlijk nooit meegegaan.

De eerste haai was geen grote, maar toch een leuke van 1.10 m.

Tussendoor aan de eigen hengel tezamen met mijn Yvonne nog een paar mooie redsnappers weten te landen, dus het avondeten was geregeld.

Ook een aantal portugeze makrelen waren ons deel.

Maar die bijvangst hoe leuk ook, viel kwa hoeveelheid een klein beetje tegen.

Maar beter dan aan het bier zitten tussendoor.

Want van de spanning van het vissen wordt je dronken genoeg in je hoofd.

Dus vissers, als u gaat vissen op de `Pescamar`of welke boot dan ook , neem gewoon een eigen hengeltje mee waarmee je met aas kunt vissen, want je kunt in de bijtpauzes van de haai echt van alles vangen.

Na een half uurtje dobberen, weer een gillende reel, en helaas voor de anderen weer nummer 2.

Dit kon geen toeval zijn, dus mijns inziens wordt er wel degelijk van bovenaf meegekeken.

Dit keer was de blauwe haai een stukje groter. 1.30 om

precies te zijn.

Deze haai werd ook weer gemerkt en opgemeten zoals te doen gebruikelijk gelukkig.

Dit is nog een heel karwei, om zo een haai in bedwang te houden hoor.

Er springen na het binnehalen twee man op de vis, om verdere schade aan boord te voorkomen.

Daarna wordt er snel een foto gemaakt, en wordt de vis weer teruggezet in zijn element.

Dat geeft toch een goed gevoel voor de visser.

Deze taaie rakkers overleven het praktisch altijd dankzij hun sterke gestel.

Ook al vloeit er wel wat bloed.

Inmiddels had ik weinig vrienden meer over aan boord, en de rest voelde de bui ook al hangen vandaag. Het zou hengel nummer twee worden, en niets anders dan hengel nummer 2 !!!

Er werden snode plannen gesmeedt, om mij te blokkeren kwa luckyvangst, maar dat mocht helaas niet baten.

Het mooiste moest nog komen.

Een heftig gillende reel plus hengel deed vermoeden dat er nu toch echt iets groots was aangeland bij het aas.

De schipper en deckhands werden supernerveus, en alle andere hengels moeste het water uit.

De fightingbelt werd omgeritst, en ik kon weer aan de bak.

Verbaasde, maar ook jaloerse gezichten keken naar mijn gekromde hengel en wisten dat deze grote haai ook voor hengel nummer 2 was.

De grote haai, wat ook de zwaarste en langste vis uit mijn 35 jarige carriere bleek te zijn verzette zich hevig.

Maar het is natuurlijk geen marlijn, en deze haai moet het dus echt van zijn gewicht hebben.

Twee keer bij de boot dacht ik hem te hebben, maar toen moest ik hem weer met een gierende slip de diepte in laten gaan.

Maar daarna was het toch echt gebeurd, en kon de vis worden aangeland.

Het leek wel kermis.

De schipper en de deckhand vlogen over elkaar heen om deze toch wel behoorlijke haai in bedwang te houden.

En dat lukte gelukkig.

Deze haai was 1.80 meter lang. En volgens de tabel moest hij tussen de 35 en 50 kg wegen.

Nou ga ik maar uit van de ondergrens, 35 kg dus, ook al weet ik dat hij zwaarder was, maar wegen zonder de haai te beschadigen was niet mogelijk, dus de vis weer retour zee.

Yvonne had ondertussen een mooie reportage kunnen maken, waar ik erg blij mee ben.

Want welke vismaat heeft er tegenwoordig nog tijd, om even een mooi plaatje van je te schieten tijdens de drill ?.

We hebben een fantastische dag beleefd op de `Pescamar`, en hopen het nog eens over te doen.

De zweden hebben de volgende dag ook beiden hun mooie blauwe haai kunnen vangen.

Maar nogmaals moet je dus een beetje een lucky number hebben.

Vanaf de kant hebben we meerde besugos kunnen landen,een soort zeebrasem, met de beaasde dobber met garnalen.

In een uur tijd had ik er 8. Dit was toch wel spectaculair, want ik stond met mijn crocks, welke een verschrikkelijke goede slipvaste visschoen bleek te zijn af en toe tot de knieen in het water .

De vissers die naast mij al uren al niets hadden gevangen op de bodem hadden het nakijken.

De vis zat aan de oppervlakte, en kon dus alleen met de dobber belaagd worden.

Wederom zoals gebruikelijk geen vrienden gemaakt op deze manier, maar ja, je moet er wat voor over hebben moet je maar denken..

Een prachtige totaalvakantie beleefd in de Algarve, waar het congervissen nog op ons ligt te wachten.

Maar dat bewaren we voor een volgende keer !!!

>>klik hier voor alle fotos<<

Visgroeten van Luc en Yvonne Mom

Lucky Luc Fishing Adventures