"Langeland"

=======================================================

Jaarlijks brengen we een bezoek aan wellicht de beste hotspot van Denemarken, het eiland Langeland. De laatste jaren heeft ons geleerd dat juist de warme zomermaanden hier uitstekende vangsten opleveren. In tegenstelling tot onze Noordzee gaat de visserij op kabeljauw in de Langelandbelt dan pas echt los. Waren we de voorgaande edities al verwend geraakt, de editie van 2006 overtrof al onze stoutste dromen. En het was wederom in de diepere delen van de vaargeul te doen. Langeland heeft zich weer eens van zijn beste kant laten zien.

Vlak voor aanvang van onze trip begon de koorts al weer op te lopen. We ontvingen het bericht uit Spodsbjerg dat de Langelandbelt weer eens een ware kabelU van 16 kilo had prijsgegeven. Dat gaf in ieder geval de burger goede moed. Dit jaar hebben we eens voor de route richting Puttgarden gekozen. Na Hamburg in oostelijke richting naar Lubeck om vervolgens de veerpont Puttgarden - R�dby te nemen. Daarna een half uurtje rijden over Lolland om vervolgens de 2^e veerverbinding te nemen van T�rs - Spodsbjerg. Leuk om een keer gedaan te hebben, maar tijdwinst levert het zeker niet op door de wachttijden voor de pont. En bovendien is de dubbele oversteek (� 77,- per auto) behoorlijk aan de prijs. De volgende keer gewoon maar weer via het vaste land.

Op Langeland vielen we qua weer met onze neus in de boter. Prachtig zomerweer en weinig wind. En mooi stabiel zomerweer betekent in de Langelandbelt ook goede vangsten. Wel ben je dan afhankelijk van stroming in het water, want dat blijft een raadselachtig fenomeen. Geen getijde zoals wij dat kennen, maar stroming veroorzaakt door wind en luchtdruk. Dat betekent dat de stroom ook zomaar de hele dag kan ontbreken met als gevolg dat de kabeljauw het laat afweten. Maar dan is er altijd nog het rijke platvisbestand als waardig alternatief. Gelukkig liep er een lekker stroompje en konden we zodoende de diepe delen van de Langelandbelt afkammen met ons kunstaas, op zoek naar de �Deense vreetmachines�. Beste vangsten qua formaat lagen net als vorig jaar tussen de 28 en 35 meter. En ook de beroepsvissers hadden hun �staandwant-netten� niet voor niets rond deze dieptes uitgezet. Noordelijk van Spodsbjerg gaf de Bermuda-Driehoek al snel weer prachtige kabeljauwen prijs. Henny had al snel een pracht exemplaar van 16 pond te pakken en Willem volgde met een schitterende 15 ponder. De toon was gezet. Een dag later deed  Henny het nog eens dunnetjes over met een vis van bijna 19 pond. Naast deze uitschieters een gemiddeld formaat van 5 tot 10 pond. Vissen onder de 55 cm. gaven we nog een jaartje uitstel.

Halverwege onze vakantie kregen we even een dipje in het weer te verwerken met regen en wind. Met Henny waagde ik het toch om ondanks de stromende regen het water op te gaan. Inmiddels was Frits, een oude bekende van ons, met zijn zwager Miguel in Denemarken aangekomen. Al snel vonden we een vangend driftje evenwijdig aan de netten van de beroepsvissers. Deze netten zijn te herkennen door drijvers met vlaggetjes. Een truck die ons al jaren succes oplevert. Niet alle vis zwemt zich namelijk vast in de warnetten. Door de barri�rewerking van het net concentreert de vis zich hier. Voorwaarde is wel dat stroom en wind meewerken om een evenwijdige drift mogelijk te maken. Elke keer op het zelfde moment knalde er een gul op ons kunstaas. Zo stonden Henny en ik drift na drift samen met een zwaar doorbuigende spinhengel. Op zo�n moment maakt het niets uit dat de regen via je bilnaad je schoenen in loopt. We bleven aan de lopende band vangen tot het moment dat de wind plotseling uit het westen begon te blazen. We konden niet meer evenwijdig driften maken en werden zodoende van het net afgeblazen. We probeerden nog wel kort aan het net te starten, maar daarmee verspeelden we meer shads aan de netten dan dat we vis vingen. Een mooi moment om onze sessie af te blazen. Een dag later viel ons oog op een bord in een tuin waar shads en pilkers te koop aangeboden werden voor � 2,50 per stuk. En daar zagen we komisch genoeg een stuk of 10 van onze eigen shads hangen. Het huis bleek van de lokale beroepsvisser van Spodsbjerg te zijn die de shads en pilkers uit zijn netten viste en weer te koop aanbood. Het ging ons iets te ver om onze eigen shads terug te kopen, maar ik kon het niet laten er nog even een plaatje van te schieten.

Na een waaidag klaarde het weer gelukkig snel op en werd het weer aangenaam zomers. Het einde van de vakantie naderde en na de succesvolle vangsten noordelijk van de haven besloten we onze laatste visdag in zuidelijke richting te kiezen. In de omgeving van de groene paal kwam de visserij maar moeizaam op gang. Op dieptes tussen de 40 en 50 meter slechts een paar mooie vissen. In de verte zagen we een aantal bootjes bij elkaar liggen. Uiteindelijk toch even polshoogte gaan nemen. Er liep maar een heel klein stroompje en we zagen een aantal bootjes keer op keer hetzelfde driftje maken. Toch maar even in het treintje aangesloten en voor de zekerheid het co�rdinaat in de hand GPS vastgezet. Ik liet een klein rood pilkertje naar de bodem zakken en er volgde direct een enorme dreun op m�n hengel. Direct vis kwijt. Henny gooide snel ook een pilkertje over boord en weer een harde dreun en eveneens vis eraf. De dreggen waren duidelijk te klein dus als de bliksem een paar grote dreggen erop. Arry en Willem monteerden een 6 inch rood/gele shad. Snel weer opvaren naar het co�rdinaat en in de herkansing. Vanaf dat moment ging het helemaal los. Stuk voor stuk beren van kabeljauwen tot een pondje of 15. En we hebben er diversen aan gehad die keer op keer 10-tallen meters lijn pakten en uiteindelijk toch als winnaar uit de strijd kwamen. Hoe groot deze jongens geweest zijn, zullen we nooit weten. Wel weet ik dat ik zelfs in Noorwegen niet eerder zo�n kabeljauw aan m�n hengel gevoeld heb.

Inmiddels lagen er wel 15 bootjes om ons heen. Snel Frits gebeld die recht voor de haven voor anker op platvis lag te vissen. Zodoende kon hij en Miguel ook nog een graantje meepikken van deze unieke gebeurtenis. Zeer opvallend was dat de rode kleuren volop vis opleverden en dat andere kleuren nagenoeg genegeerd werden. Wie hier een uitleg aan kan geven mag het zeggen. Feit is dat de bodem bezaaid lag met grote kabeljauwen die volop aan het azen waren en daarin weldegelijk selectief waren. Onze hand GPS bleek goud waard. Zonder GPS zouden we dit stekje allang kwijt geraakt zijn. En andere bootjes profiteerden hier van mee want elke keer als we opvoeren, kregen we een sliert aan bootjes achter ons aan. Zodoende had iedereen de visdag van z�n leven. Na zo�n 3 uur vissen, was het gedaan met de vangsten. De buit zo�n 150 kilo aan grove kabeljauw. Dat betekende wel dat we �s avonds nog een aardig fileerklusje hadden. Gelukkig konden we nog 10 kabeljauwen bij Frits kwijt, dus die hoefde zich die avond ook niet te vervelen. En na een paar uur fileren en een warme prak rond middernacht, rolden we rechtstreeks ons bed in. Een mooiere afsluiting van onze visvakantie konden we ons niet wensen. Langeland heeft dit jaar al onze verwachtingen overtroffen. We komen hier zeker in 2007 weer terug !!

Chris

    �  copyright 2010   Zeevisland.com, alle rechten voorbehouden
Disclaimer