Al enige jaren kiezen we de zomerperiode uit om een bezoek te brengen aan het Deense eiland Langeland. En met de jaren groeide de overtuiging dat juist dan de visserij in de Langelandbelt zijn hoogtepunt beleeft. Vorig jaar overtrof al onze verwachtingen. Maar dat het nog beter kon? Onze 8^e editie werd een waar kabeljauwfestijn !!

Medio Augustus was het in grote delen van Europa nog steeds armoe troef met het weer. Maar het zuidoosten van Denemarken kwam er toch echt niet zo slecht van af. De meeste dagen lag de temperatuur ruim boven de 20 graden en met een zwak tot matige wind was het weer heerlijk vertoeven op het water. De eerste dag zijn we richting Bermuda-driehoek gevaren omdat we daar de laatste jaren goede vangsten wisten te boeken. Ook nu kwamen er weer mooie vissen binnen. Maar vreemd genoeg leverde onze co�rdinaten van het jaar ervoor weinig vis op. Zo zie je dat je elk jaar weer opnieuw moet investeren in het lokaliseren van scholen kabeljauw. Maar dat is misschien maar goed ook.

De dag erop zijn we richting zuiden gevaren. Een mijl voorbij de groene paal maakten we onze driften aan de oostkant van de vaargeul. Het moment dat we alle vier met een kromme hengel staan, betekent dat we weer een echte hotspot gevonden hebben. We leggen het co�rdinaat direct vast in de GPS en proberen de drift te herhalen. Er blijkt hier een heuvel in de vaargeul te liggen met een verloop van 42 naar 36 meter. Een harde stroming en een aantrekkende oostenwind maakt het alleen moeilijk de juiste drift te vinden. Maar eenmaal gevonden is het meteen weer raak. Hier zijn schitterende gullen te vangen tussen de 6 en 12 pond. Omdat de driftsnelheid te hoog wordt, roepen we de hulp van de motor in. We varen ongeveer 200 meter stroomopwaarts voorbij het co�rdinaat. We blijven nu tegen de stroomrichting invaren met een snelheid die iets lager ligt dan de stroming. Zodoende zakken we langzaam stroomafwaarts af over de stek met een snelheid van 1 a 2 km/u. De kabeljauwen liggen lekker achter de bult uit de stroom en knallen met geweld op onze rood/gele shads. Dit blijkt dus een zeer effectieve methode te zijn bij dagen dat het te hard stroomt, echter het nadeel is dat iemand zich moet opofferen om te varen. 

De dag erop maken wind en stroming het vissen haast onmogelijk. Er hangen bovendien een paar fikse buien in de lucht. Met driftsnelheden oplopend tot 6 km/u gaat het allemaal veel te hard met de bovenstroom en daardoor is er bijna geen vis te vangen. Ook met de hulp van de motor is het een onbegonnen zaak. We gaan vroeg het water af om het in de avond nog even te proberen. In de avond blijven we korter bij de haven ter hoogte van de gele paal. Als we onze shad naar de bodem laten zakken, worden we maar weer eens geconfronteerd met het fenomeen stroming. Zelfs het kleinste shadje houden we nu met gemak aan de bodem. Verbazingwekkend dat in enkele uren tijd de bovenstroom volledig weg is. Het enige verschil is dat de wind westelijk is geworden en we maken nu een drift dwars over de vaargeul. Op het moment dat we aan de oostkant van de geul omhoog kruipen richting de 28 meter is het raak. De volgende hotspot is gevonden en we leggen het snel vast in de GPS. Hier pakt Henny een aantal prachtige vissen tussen de 10 en 12 pond. Ik blijf een beetje achter met vissen tussen de 5 en 8 pond maar uiteindelijk mag ik nog even de strijd aangaan met een kabeljauw van bijna 16 pond. We hebben weer een schitterende stek ontdekt waar we de dagen erop nog veel plezier aan zouden beleven.

De dagen erop hadden we dus keus uit een 2-tal superstekken. De stroomsnelheden waren nu laag en daardoor konden we perfect de stekken afkammen. Oostelijk van de gele paal beleven we een monsterdag met een groot aantal forse kabeljauwen. Alleen de vissen boven de 65 cm. bereiken de fileertafel. De GPS is weer van essentieel belang om de kabeljauwkolonie keer op keer terug te vinden. Rood/gele shads gaan er weer in als zoete koek. Maar ook de Noorse gummi-macks als bijvanger in de kleuren rood en geel vangen als een beest. Maar natuurlijk gaat het ook om de juiste actie. Het gaat echt niet allemaal vanzelf, je moet voortdurend bezig zijn met opstroom inwerpen en je kunstaas naar je toe vissen. Probeer steeds met rukjes je shad zo�n halve meter tot een meter los te laten komen van de bodem. Maak daar geen 2 meter van zoals ik vele Duitsers zie doen. Beperk het hooguit tot een meter en laat het shadje in de vrije val naar beneden zakken. Keer op keer is dit het moment dat de kabeljauw in de verleiding komt om agressief toe te slaan. Een kabeljauw is nou eenmaal lui en probeert met zo weinig mogelijk energie zijn prooi te verschalken door deze op zijn zwakste moment, de vallende beweging dus, te verschalken.

Een dag later doen we het nog eens dunnetjes over bij onze zuidelijke stek achter de groene paal. Hier is het eveneens een gekkenhuis omdat we prachtige driften met lage snelheid over de onderwater heuvel kunnen maken. En op momenten dat we alle vier tegelijk een dikke gul binnen staan te draaien, ontstaan er wat logistieke problemen. We komen handen tekort om het schepnet te bedienen. Ik ga het tafereel maar eens op mijn gemakje filmen. Zodra het co�rdinaat weer in zicht komt op de GPS is het wachten op de eerste aanbeet. Het is net domino want al snel staan er 3 hengels te stuiteren. Willem gaat maar eens wat experimenteren met krabben die hij in de haven heeft gevangen. De krab wordt aan een lange wapperlijn al slepend over de bodem al snel naar binnengewerkt door een dikke gul. Ook deze methode is dus effectief. Niet vreemd overigens want bij het fileren komen we hoofdzakelijk rode krabben tegen in de maag. Uiteindelijk nemen we een 30-tal  kabeljauwen tussen de 6 en 12 pond mee naar huis. De rest verlenen we nog een jaartje uitstel. Na deze 2 monsterdagen is de vrieskist vol gevist met heerlijke verse kabeljauwfilets.

Ook konden we deze vakantie nog 2 vissoorten aan onze Denemarken lijst toevoegen. Ik heb ooit gedacht dat er geen makreel in de Langelandbelt zwom, maar zowaar ving ik een vechtjas op de bijvanger tijdens het binnenvissen. Zo komen dus weldegelijk voor maar de spoeling is dun. Ook vingen we dit keer een paar lengen van rond de 70 cm. Ik had ooit gelezen dat dit slanke broertje van de kabeljauw hier met name in de zomermaanden te vangen was, maar dat was ons tot op heden nog niet eerder gelukt. Je moet hiervoor wel op de diepste delen van de vaargeul vissen om een kans te maken.

Na een paar intensieve visdagen is een dag met wind en regen welkom. We brengen een bezoekje aan Bagenkop en de steile kust bij Gulstav Klint. We sluiten onze visloze dag af met een hapje eten in Rudkobing. Maar na een dagje relaxen keert de honger naar de aanbeten van de Deense vreetmachines snel weer terug.

Het weer is snel opgeknapt en de laatste 2 visdagen vermaken we ons oostelijk van de gele paal. Het klinkt eentonig maar het is wederom een groot kabeljauwfestijn. Henny is uiterst effectief met zijn gele gummi-mack als bijvanger. Eerst vangt hij een 14-ponder en even later een 19-ponder die de shad aan zich voorbij laat gaan en de aanval inzet op de bijvanger. Door zijn getordeerde haak maakt de gummi-mack een roterende beweging in het water wat kennelijk een grote aantrekkingskracht heeft op zelfs de grootste vissen. Ook hier is mijns inziens de grap dat de roterende beweging een ziek zwak visje nabootst. Juist dit is een makkelijke prooi voor de kabeljauw. De vis wordt thuis zorgvuldig gemeten want nu moet die magische metergrens een keer overschreden worden. Maar na de zoveelste meting komen we echt niet verder dan 99,5 cm. De kabeljauw melden we aan voor de �Fange der Woche� bij Angelzentrum Langeland. Zonder enige schaamte doet Henny het de laatste visdag nog maar eens dunnetjes over. Wederom vangt hij een 19-ponder. Ook deze haalt de magische meter net niet.

Met het kabeljauwbestand in de Langelandbelt zit het dus wel snor. Hier kun je nog echt grote kabeljauwen vangen. Wel is het zaak dat je je materiaal goed afstemt op de omstandigheden. Probeer altijd het gewicht van je jigkop of pilker zo te kiezen dat deze als het ware �gedragen� wordt door de stroming. Zolang je het gevoel met de bodem hebt, is het goed. Ga pas zwaarder vissen als je het contact met de bodem verliest. Let wel, geen bodem is geen kabeljauw. In tegenstelling tot Noorwegen vang je de kabeljauw alleen als je je kunstaas over de bodem laat dansen. Het heeft dus geen zin om enkele meters boven de bodem te vissen. Zorg dat je voldoende gewichten bij je hebt, vari�rend van 60 tot 120 gram bij weinig stroom en van 120 tot wel 300 gram bij matig tot veel stroom. Zo kun je altijd anticiperen op de veranderende omstandigheden. Verder is de GPS van onze Limbo699 van enorme waarde gebleken om zo de hotspots keer op keer terug te vinden. We hebben maar weer eens mogen ervaren wat een geweldige vismogelijkheden Langeland heeft. Helaas was de kabeljauwvisserij met licht materiaal weer zo verslavend dat we er niet aan toe zijn gekomen om gericht op platvis te vissen. Want ook op dit gebied kan de sportvisser zich hier uitleven. Dat zetten we dan maar weer op het programma voor 2008. Rest mij u nog te melden dat indien u vragen hebt over Langeland, ik altijd bereid ben mijn kennis en ervaring met u te delen. Dus mail gerust!

Chris