Het vissen (bijna) verleerd.

Na de storm was het vandaag puik weertje. Op naar het vuurtorentje in Westkapelle.
Onderaan de dijk is er zo’n mooi plateautje waar je makkelijk vier uur rond laag kunt vissen, maar vandaag was dat even anders. Door de storm was het water flink opgestuwd richting zuidelijke noordzee en zo’n sloot water is niet één twee drie weg.
Echt laag werd het niet en af en toe moest ik weg wezen voor de golven want een kalm zeetje was het ook nog niet.
Maar goed er werd gevist, zoals meestal met korte wapperlijntjes en gezouten tappen. Toen de buurmannen links en rechts al boven de tien zaten moest ik al blij zijn met twee scharretjes. Kun je vissen dan verleren? Toch maar eens een onderlijn met afhouders geprobeerd, maar toen ik daar eindelijk mijn eerste scharretje mee binnendraaide had de andere onderlijn er al vijf gevangen.
Misschien is dat wel het leukste van vissen: je weet het nooit.
Eindresultaat: 14 scharren en 1 meuntje.

Imo