Jaarlijkse visdag Joske Dooij & friends

Door Corona konden we een tijdje niet gaan vissen maar vandaag, 3e kestdag, dinsdag 28 december was het weer zo ver. De jaarlijkse visdag van Joske Dooij & friends. Boot, (de Zeemeermin) en aas (mix van pieren en zagers) besteld bij de familie Dixhoorn en ook de weergoden waren ons goed gezind. Geen regen en geen wind. Om half 8 werden we in de haven van Yerseke onthaald door een charmante aardige blondine die ons tekst en uitleg gaf over het besturen van de boot en de te varen route naar de Zeelandbrug naar de fameuze boei 38. Er gingen geruchten dat hier volop vis zou moeten zitten. Na ruim een uurtje varen door “schippers” Luke en Remco kwamen we aan bij de plaats van bestemming. Er lagen hier nog wat bootjes maar er was plek genoeg voor iedereen. Nadat we het anker zo’n 17 meter hadden laten zakken konden we van start. Niet iedereen was het eens over wat vandaag het beste aas zou zijn, het gewicht van het lood, ankeren of niet en de grootte van de haak. Zoals altijd had een ieder zijn eigen voorkeur.
Het duurde niet lang voordat student Niels de eerste aanbeet had gezien met als resultaat 2 mooie scharren. Ook voor de meeste anderen (Luke, Gerard, Remco, Peter en Joske) duurde het niet lang voordat zij van die akelige nul af waren. Ook voor Corne en Melvin duurde het daarna niet lang voordat ook zij “prijs” hadden. De scharren werden vlotjes binnen gehaald en het was hard werken in de ochtend. Rond de middag was het laag water en de scharren beetje een uurtje wat minder. Precies op tijd voor het nuttigen van de lunch maar toen de stroming weer op gang kwam, kregen de scharren weer honger. Iedereen haalde op tijd een visje binnen maar links achter op de boot (ik noem geen namen) zat men toch regelmatig bij elkaar in de knoop. Het was tot het einde toe spannend wie vandaag de meeste vissen zou vangen.
Zo rond de klok van vier moesten we stoppen met vissen want anders zouden we niet voor donker terug in de haven zijn. Notaris van de dag Luke hield de spanning er nog even in maar hij ontkwam er toch niet aan om Niels als overall eindwinnaar te nomineren. In totaal hadden we ongeveer 150 scharren gevangen waarvan Niels de meeste.
Toen we rond de klok van 5 weer terug in de haven waren (nog dankjewel Remco voor de veilige weg terug) stond de blondine van Dixhoorn ons weer op te wachten. De boot was netjes gepoetst door Gerard (de rest was blijkbaar te moe om te poetsen) en we konden weer op weg naar “moeder de vrouw”.

Al met al een fantastische dag op de Oosterschelde mede dankzij de begeleiding van de familie Dixhoorn. De koppen zijn weer leeg, de familie plooien weer glad en we kijken nu alweer uit nog onze volgende visdag.

Groet, de plaatselijke reporter

Papa Niels