Gisteren nog eens meegevaren vanuit Neeltje Jans met schipper Piet voor een makrelentocht. Lang geleden, dus benieuwd en hongerig naar een nieuwe belevenis op de grote blauwe boonkotter met de ervaren kapitein. Gastvrouw Elly stond zoals steeds klaar voor de hartelijke verwelkoming aan boord.
Eenmaal de sluis uitgevaren op een volle boot met vooral Poolse vissers was er – naar de norm van een amateur zoals ik – een stevige deining die het enthousiasme van enkele vissers temperde. Hun timing voor het ochtendlijk consumeren van zelf meegebrachte biertjes kon beter…
Vanaf de 1-ste stopplaats ontstond al het vermoeden dat dit een taaie visserij zou worden, natuurlijk niet uitzonderlijk zo later in het seizoen op makreel. Maar tegelijkertijd weet ik onderhand ook wel dat enkele gevonden scholen de vangst snel kunnen doen oplopen.
Het was moeilijk vissen tussen de drukdoende Poolse vissers, vooral ook omdat velen zich (geheel misplaatst) doorgewinterde vissers voelden en dat wilden bewijzen. Gevolg was een constant kluwen van verwarde lijnen door chaotische worpen her en der van die bewuste vissers rond mij. Gelukkig waren er ook andere collega’s, met name een gezellige kliek bestaande uit 3 Nederlandse vissers en een Belg.
Kapitein Piet had natuurlijk snel door dat de vangst niet bijzonder was nadat ook hij constateerde dat er weinig makrelen aan boord kwamen. In z’n gekende stijl volgde een ware jacht op andere kansen op ander plekken. Er werd binnen korte tijd meerdere malen getoeterd en gezocht naar andere plaatsen met betere kansen. En ja, zo gaat dat dan, ook nu weer slaagde m’n favoriete schipper erin om toch schooltjes makrelen te vinden waardoor iedereen zijn makrelen van veelal stevig formaat kon vangen. Geen massa, maar wel ruimschoots voldoende om nog culinair na te genieten van deze vistocht.
De volhouder wint, dat moet wel de leuze zijn van deze schipper en z’n boot 🤠😎…
Koen
