Geepwedstrijdje in de achtertuin

Zaterdagmiddag meegedaan een geepwedstrijd, die werd gehouden aan de zuidwestkant van Zierikzee, zo ongeveer in mn achtertuin. Ik had mn zinnen erop gezet om op de fiets te gaan, dus dat betekende een “travel-light” versie. Een oud aastasje met daarin 2 halve lieters al koelelement, plus een piepklein tasje met wat dobbers en klein materiaal waren voldoende. De opgetuigde hengels over de schouder en twee hengelsteunen met een spin rond de stang gebonden, klaar voor vertrek. Eenmaal onderweg kwam ik langs Wim en ook die was net zn spullen op de fiets aan het sjorren. Er waren 22 deelnemers en we vonden allemaal een plekje met voldoende tussenafstand. Ondanks dat we geen bisnummer hadden stonden Wim en ik wel naast elkaar. Ik had 3 aassoorten en 2 hengelsets meegenomen. Een lichte karperstok geschikt voor een 25 grams FT dobber en een wat zwaardere en langere baarsstok die ook een 75 grams dobber van formaat bierfles aankon. In het begin van de wedstrijd was het nog rustig weer met wat golfjes recht op de kant. Tegen hoog water trok de wind aan en beukten de golven op de glooiing. Gelijk bij mn eerste worp was er al een glinstering achter de dobber gevolgd door een spingende geep, snel de slack uit de lijn om de haak te zetten, en toen:………………………… gebeurde er niks meer. De vis had zich niet geprikt aan een haakje #10 met een sliertje zalm. Ook de resterende drie en en een half uur gebeurde er bij mij niks meer en bleef mn wedstrijdkaart leeg. Ook Wim had halverwege de wedstrijd contact met de vis, maar ook die kwam niet aan de kant. Maar we waren niet de enigen, er kwamen slechts 5 gepen op de meetlat. Tegen 2000 uur waren we weer terug op de parking, tijd voor prijsuitreiking. Er waren meer prijzen op de prijzentafel dan dat er vissers met vangst waren, dus werden de prijzen deels verloot. Ik hield dr nog een nieuwe aastas aan over en Wim nog boodschappenpakketten. Er was nog enige hilariteit toen we die beiden met kunst en vliegwerk op de bagagedrager stonden te sjorren, maar ook dat lukte.
Dus samen weer op de fiets, met een gebruinde kop en tevreden gevoel, op weg naar huis.

Niek Romijn HSV Dreischor

Niek